از جمله فروع اعتقادات مسأله ی تولیّ و تبریّ است. بدین معنی که مسلمان حقیقی باید دوستدار و ولایت پذیر اولیای الهی و دشمن و برائت جوینده از دشمنان الهی باشد. در همین راستا "لعن" یکی از نمودهای نمایش این اعتقاد در انسان است که نسبت به دشمنان الهی با لعن و نفرین ایشان اعتقاد مستحکم خویش را نشان می دهد. براساس آیات قرآن لعن امری پذیرفته شده است و اساسا این آموزه برگرفته از قرآن کریم است که در ادعیه شیعه نیز ظهور و بروز یافته است که از جمله مشهورترین آنها زیارت عاشوراست که لعن دشمنان خدا و دشمنان اولیای الهی را بصورت جدی مد نظر قرار می دهد. این نوشتار می کوشد براساس مستندات قرآنی، ریشه ی این اعتقاد شیعی را نشان دهد.
یکی از صفات رذیله متعلق به قوه عاقله مکر و حیله کردن است و مراد از آن جستن راههاى پنهاناست براى اذیت رساندن به مردم. براى مکر، مراتب بىنهایت است و اقسام بىغایت، بعضى از آنها چندان مخفی نیستند. ولى بعضى چنان پوشیده و پنهان است که زیرکان به آن بر نمىخورند.
خیلی وقت است که او را میشناسم. میدانستم نویسنده است، از داستان گرفته تا نوشتن برای نشریات مختلف. چندی هم هست که جزء هیئت تحریریه نشریه سروش وحی است. در همان برخورد اول خیلی زود با او صمیمی میشوی و احساس راحتی میکنی. قرار شد با او مصاحبه کنم، آنهم به عنوان یکی از حافظان قرآن کریم. تعجب کردم با اینکه سالهاست با او دوست هستم، در این باره حرفی نزده. البته تعجبی هم ندارد. پدرش از اهل علم است و برادرانش همه حافظ قرآن هستند. این را به حساب تواضع او میگذارم. برای مصاحبه خیلی این در و آن در زد که رد کند و مصاحبه نکند؛ اما سماجت زیاد من باعث شد که قبول کند. تا یادم نرفته بگویم که او مدتی هم آن طرف آب بوده، البته نه برای تفریح، بلکه برای کار فرهنگی آن هم در بوسنی. انشاءالله در قسمت دوم مصاحبهاش از خاطرات و کارهایش در بوسنی خواهد گفت و بیشتر با او آشنا میشوید؛ پس با ما همراه شوید.