پوشش و عفاف از آن جهت که امری فطری و
برای حیات اجتماعی انسان ضروری است، در ادیان و مذاهب الاهی دارای جایگاه
خاصی است. همه ادیان آسمانی، حجاب و پوشش را بر زن واجب و لازم شمردهاند و
جامعه بشری را به سوی آن فراخواندهاند و رعایت عفت و پوشش، در تمام ادیان
توحیدی، به عنوان یک امر ضروری مورد توجه است.
دوری از نگاه حرام
در انجیل «متی» که از همه انجیل ها مفصل تر است در مورد عفّت نگاه و چشم پوشی از نامحرم می نویسد: گفته شده است که زنا مکن! ولی من می گویم که: اگر حتی با نظر شهوت آلود به زنی نگاه کنی، همان لحظه در دل خود با او زنا کرده ای. پس اگر چشمی که برایت این قدر عزیز است، باعث می شود که گناه کنی، آن را از حدقه درآور و به دور افکن. بهتر است بدنت ناقص باشد تا این که تمام وجودت به جهنم بیافتد». (1)
