مقدمه
از مراتب مهم توحید که توحید در عمل است، توحید در عبادت است که بر اساس آن تنها خدای تبارک و تعالی شایسته ی عبادت و پرستش است. در مقابل شرک در عبادت، شریک کردن غیر خدا در پرستش و عبادت است.
از مراتب مهم توحید که توحید در عمل است، توحید در عبادت است که بر اساس آن تنها خدای تبارک و تعالی شایسته ی عبادت و پرستش است. در مقابل شرک در عبادت، شریک کردن غیر خدا در پرستش و عبادت است.
وقتی صحبت از امید و آرزو می شود همه از آن به نیکی یاد می کنند و با این جمله که «انسان به آرزو زنده است» مهر تاییدی بر نیک نامی آرزو می زنند. در مقابل این باور، برخی گزارهای دینی وجود دارند که از آرزو به نیک نامی یاد نکرده و در مواردی به نکوهش آن پرداخته اند. قرآن و نهج البلاغه از منابعی هستند که این گزاره ها در آن به چشم می خورد.
قرآن کریم درباره کسانی که در لجاجت و مخالفت با آیات روشن الهى اصرار مىورزند به پیامبر خدا می فرماید:
ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُون[1] ؛ اینها را به حال خود واگذار تا بخورند و از لذتهاى این زندگى ناپایدار بهره گیرند و آرزوها آنها را از این واقعیت بزرگ غافل سازد ولى بزودى خواهند فهمید.