حضرت عباس علیه السلام
حضرت عباس علیه السلام
میدان عمل آمد و عباس امیر است
دشمن زوجودش بخدا خسته ، اسیر است
مَشکی که بیفتاد و شد از آب تهیدست
نومیدی عباس بدین لحظه اخیر است
تا لحظه ی اوجش به سوی حضرت یزدان
عشقش به حسین بن علی ماه منیر است
نومید نبود حضرت عباس به عاشور
حتی که دو دستش زجفا قطع ضریر(1) است
عباس حسین بن علی شاه و علمدار
این گفت حسین است اخی هست و ظهیر(2) است
عباس حسین بن علی در صف و میدان
دشمن به همه دشمنِ مغرور و شریر(3) است
عباس حسین بن علی مرد تمام است
عباس جوانمرد و عدو خرد و خمیر است
عباس حسین بن علی ناجی مردم
عدوان حسین بن علی مست و عزیر(4) است
عباس حسین بن علی شهپر عشاق
عدوان ابوالفضل به ابلیس اجیر است
شاهی که همانند ندارد بخدا اوست
قربان تو عباس که عباس اژیر(5) است
عباس حسین بن علی شاهد دین گشت
شاهد به سرا پرده عشاق قدیر(6) است
در کرب و بلا نور علی گشته منوّر
عباس حسین بن علی ابن غدیر است
(1)=آمیخته به ضرر (2)=یاری کننده،پشتیبان (3)=بدکار (4)=فریفته (5)=پرهیزگار،هوشیار (6)=توانا،نام خدا
محمودی (شاهد) 23/10/1386
