عهدشکنی و آغاز جنگ توسط غربیها

قرارداد صلح بین امام زمان (عج) و غربی ها

 بنا بر روایات ، پس از فتح تمام سرزمین های اسلامی و قدس شریف به دست امام زمان(عج) غربی ها با مجهز کردن لشگری بزرگ آماده جنگ با امام زمان(عج) و مسلمانان می شوند اما با وساطت حضرت مسیح(ع) پیامبر مسیحیان که در آن زمان به امر الهی نزول کرده است ، پیمان صلحی میان امام زمان(عج) و کشورهای غربی بسته می شود اما پس از گذشت حدود 2 سال غربی ها پیمان صلح را نقض کرده و با لشگری مجهز به مسلمانان حمله می کنند ...

 روایات مربوط به این صلح فراوان است و دلالت دارد بر اینکه این قرارداد صلح و عدم تجاوز و همزیستى مسالمت آمیز بر اساس یک پیمان و قرارداد خواهد بود و بنظر مى رسد که هدف امام (علیه السلام) از این پیمان ایجاد زمینه و فرصت عمل براى حضرت مسیح (علیه السلام) است تا بتواند به روال طبیعى در هدایت ملل غربى گام بردارد و تحولى در عقاید و سیاست آنها در این فرصت بوجود آورد و انحرافات حکومت ها و تمدن هاى غرب را برملا سازد. بطوریکه در روایات مربوط به این قرار داد ملاحظه مى کنیم بین این صلح و صلح حدیبیه که پیامبر گرامى (صلى الله علیه وآله) با قریش منعقد کرد شباهت زیادى وجود دارد. در آن صلح، متارکه جنگ به مدت ده سال مورد توافق طرفین قرار گرفته بود و خداوند آن را فتح المبین نامید، اما زمامداران ستمگر قریش این عهد و پیمان را یک جانبه شکستند و از نیات پلید خود پرده برداشتند و همین عمل آنها، انگیزه روى آوردن مردم به اسلام و مجوزى براى سرکوبى قدرت مشرکان و کفر آنها گردید. در این صلح نیز غربیها با مسلمانان پیمان شکنى مى کنند و از خصلت طغیان و تجاوز خود پرده بر مى دارند و بگفته روایات با یک میلیون سرباز منطقه را به جنگ و آشوب مى کشانند و پیکار بزرگى بوجود مى آید که بر اساس توصیف روایات، این نبرد از کارزار آزادى قدس نیز بزرگتر است. از پیامبر(صلى الله علیه وآله) روایت شده است که فرمود:

 ((بین شما و روم چهار پیمان صلح برقرار مى گردد که چهارمین آنها بدست مردى از خاندان هرقل است و سالها (دو سال) بطول مى انجامد و مردى از عبدالقیس بنام سئوددبن غیلان پرسید: در آن روز پیشواى مردم چه کسى خواهد بود؟ فرمود: مهدى از فرزندان من است.))(1)

 و این دوازدهمین روایت از چهل روایت حافظ ابونعیم درباره حضرت مهدى (علیه السلام) است. از حذیقه بن یمان منقول است که گفت:

 ((پیامبر خدا (صلى الله علیه وآله) فرمود: بین شما و بنى اصفر (زردپوستان) صلحى برقرار مى شود که آنها بمدت باردارى زنى (بعد از 9 ماه) به شما خیانت مى کند و با هشتاد لشکر از راه زمین و دریا به شما حلمه ور مى شوند که هر لشکر شامل دوازده هزار سرباز است که بین یافا و عکا فرود مى آیند و فرمانرواى آنها کشتى هایشان را به آتش مى کشاند و به یاران خود دستور مى دهد که از سرزمین و کشورتان دفاع و مبارزه کنید، آنگاه جنگ و کشتار از دو طرف آغاز مى شود. و سربازان و سپاهیان به کمک یکدیگر مى شتابند حتى کسانى که در حضر موت یمن هستند به یارى شما مى آیند. در آن روز خداوند با نیزه و شمشیر و تیر خود آنها را ضربه و آسیب مى رساند و به سبب آن در میان آنها بزرگترین کشتار واقع مى گردد.))(2)

 و نیز آمده است:

 ((کشتى هاى رومیان در حد فاصل صور تا عکا، لنگر انداخته و مستقر مى شوند و آن آرایش جنگى و کارزار بزرگى خواهد بود.))(3) و همچنین آمده که: ((خداوند را دو نوع کشتن در میان نصارى مى باشد یکى از آنها گذشته و دیگرى باقى مانده است.))(4)

 و معناى اینکه گفته شد: ((خداوند با نیزه خود و... به آنها آسیب و صدمه وارد مى سازد)) این است که خداوند مسلمانان را به کمک فرشتگان و امدادهاى غیبى خود علیه دشمنان یارى مى فرماید.

 و نیز آمده است:

 ((آنگاه خداوند باد و پرندگان را بر رومیان مسلط مى کند تا پرندگان بالهاى خود را به صورت هاى آنها بکوبند که چشمهایشان از حدقه در آید و زمین بسبب آنها شکافته شود و بعد از آن دچار صاعقه و زمین لرزه مى شوند و در دره و پرتگاهى سقوط مى کنند و خداوند صبر کنندگان را یارى نموده و آنان را پاداش نیک مى دهد همچنانکه یاران محمد(صلى الله علیه وآله) را پاداش بخشید و دلها و سینه هایشان را مالامال از شجاعت و قوت مى گرداند.))(5)

 چنین بنظر مى رسد، هدف آنها از پیاده کردن نیروهاى دریایى بین یافا و عکا یا بین صور و عکا چنانکه در این دو روایت ملاحظه مى شود باز گرداندن فلسطین و بخشیدن دوباره آن به یهودیان است که در واقع هدف نظامى (استراتژیک) و مجوز هجوم آنها مى باشد.

 و در روایت بعدى آمده است که آنان نیروهاى خود را در طول سواحل عریش در مصر تا انطاکیه در ترکیه پیاده مى کنند. از حذیفة بن یمان نقل شده که گفت:

 ((پیامبر خدا را پیروزى و فتحى نصیب گردید که همانندش از زمان بعثت از وى رخ نداده بود عرض کردیم: اى رسول خدا این فتح و پیروزى بر شما مبارک باد، با این پیروزى جنگ پایان یافت؟ فرمود: هرگز، هرگز، سوگند به کسى که جانم بدست اوست، اى حذیفه، پیش از آن شش ویژگى وجود دارد... و آخرین جنگ را فتنه روم یاد کرد که آنها به مسلمانان خیانت کنند و با هشتاد لشکر پیمان صلح را نقض کنند و در فاصله بین انطاکیه تا عریش فرود آیند.))(6)

 در روایات مربوط به فرود آمدن عیسى (علیه السلام) آمده است که جنگ در آن زمان پایان خواهد یافت و مؤید این مطلب، واقعیت جنگ هاى ما با رومیان (غربى ها) است که پایان نیافته و نخواهد یافت تا حضرت ظهور کند و مسیح (علیه السلام) از آسمان فرود آید و خداوند ما را بر آنها در مرحله طغیان جهانى شان پیروز گرداند.

 و در روایت آمده است که:

 ((در فلسطین دو درگیرى با رومیان اتفاق مى افتد که یکى از آنها ((گل چین)) و دیگرى ((درو)) نامیده مى شود.))(7)

 به این معنا که دومى نابود کننده تر از اولى خواهد بود.

 روایت بعدى به این معنا اشاره دارد که نبرد مهدى (علیه السلام) با غربى ها جنگى نابرابر است و البته به ظاهر موازنه قدرت در دست و به نفع آنهاست از این رو برخى بزدلان عرب به آنها مى پیوندند و بقیه بى طرف هستند. ابن حماد از محمد بن کعب در تفسیر این آیه: ((شما بزودى بسوى قومى بسیار قدرتمند فراخوانده مى شوید)) آورده است که گفت: رومیان را روز نبردى بزرگ است، و گفت: خداوند اعراب را در آغاز اسلام دعوت به جنگ با کفار نمود، گفتند: ((مال و زن و فرزندان ما را سرگرم و مشغول داشته است)) آنگاه فرمود: شما بسوى قومى بسیار نیرومند فرا خوانده شوید، روز جنگ باز آنها همان گویند که در آغاز اسلام گفتند و این آیه درباره آنها تحقق یابد که ((خداوند شما را به عذابى دردناک کیفر دهد)) و صفوان گفت: ((استاد ما گفت که در آن روز بعضى از اعراب از دین برگشته و مرتد مى شوند و برخى دیگر دچار تردید شده از نصرت و یارى اسلام و سپاه آن خوددارى مى کنند.))

 از دین برگشتگان آنانند که از رومیان حمایت مى کنند و روى گردانان از یارى اسلام، همان افراد بى طرف هستند و آنها بدست تواناى حضرت مهدى (علیه السلام) بعد از پیروزى بر رومیان، به عذابى دردناک گرفتار شوند، روایتى را ابن حماد نقل کرده است که اجر شهیدان این جنگ را معادل پاداش شهداى بدر در کنار پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى داند:

 ((پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: بهترین کشتگان در زیر این آسمان از آغاز خلقت عبارتند از نخستن: هابیل که بدست قابیل ملعون، ظالمانه کشته شد، پس از او پیامبرانى که بدست امت هاى خود شهید شدند در حالیکه براى هدایت آنها مبعوث شده بودند و سخن آنها این بود که پروردگار ما خداست و مردم را به سوى او دعوت مى کردند، سپس مؤمن آل فرعون و آنگاه صاحب یاسین و بعد حمزة بن عبدالمطلب، و بعد کشتگان جنگ احد، آنگاه کشتگان حدیبیه و پس از آن کشته هاى جنگ احزاب و سپس کشتگان حنین و پس از آن کشتگانى که بعد از من بدست خوارج نابکار کشته مى شود بعد از اینها مجاهدان راه خدا... تا آنکه کارزار بزرگ روم اتفاق افتد که کشتگان آن همچون شهداى بدر خواهند بود.))(8)

 شاید عبارت کشتگان حدیبیه که در روایت وارد شده است اشتباه و یا اضافه باشد، زیرا منابع تاریخى وقوع جنگ و کشته هایى را در حدیبیه درج نکرده اند.

 و در منابع شیعه به نقل از اهل بیت (علیهم السلام) آمده است که با فضیلت ترین شهدا در پیشگاه خداوند یاران سالار شهیدان امام حسین (علیه السلام) و شهدایى مى باشند که یاران امام مهدى (علیه السلام) هستند.

 اما زمان هجوم اخیر، سرزمین هاى اسلامى: طبق روایات، مدت پیمان صلح با غربیان هفت سال است اما آنان بعد از گذشت دو سال و به نقل برخى سه سال، خیانت نموده و پیمان شکنى مى کنند، چنانکه در روایت ابن حماد بنقل از ارطات آمده است:

 ((بین مهدى و فرمانرواى طغیانگر روم پس از کشته شدن سفیانى و به غنیمت در آمدن هستى قبیله کلب، صلحى برقرار مى شود. بگونه اى که بازرگانان شما و آنها به کشورهاى یکدیگر رفت و آمد مى کنند و آنها سه سال به ساختن کشتى هاى خود مى پردازند (نیروى دریائى خود را مجهز مى سازند.) تا آنکه کشتى هاى رومیان در سواحل بین صور تا عکا لنگر مى اندازند و آنجا صحنه کارزار خواهد بود.))(9)

 روایتى که گذشت خیانت و نقض پیمان آنها را به مدت باردارى زنى یعنى بعد از نه ماه پس از امضاء قرارداد صلح بازگو مى کند. والله العالم.

 پاورقی:

--------------------------------------

 (1) بحار، ج 51، ص 80.

(2) نسخه خطى ابن حماد ص 141

(3) نسخه خطى ابن حماد ص 142.

(4) نسخه خطى ابن حماد ص 115.

(5) نسخه خطى ابن حماد ص 124.

(6) نسخه خطى ابن حماد ص 118.

(7) نسخه خطى ابن حماد ص 136.

(8) نسخه خطى ابن حماد ص 131.

(9) نسخه خطى ابن حماد ص 142.

 .......

منبع : کتاب عصر ظهور علامه کورانی