متن قرارداد صلح امام حسن با معاویه
يكشنبه, ۲۸ دی ۱۳۹۳، ۱۱:۰۰ ب.ظ
در تاریخ متن قرارداد صلح امام حسن علیهالسلام با معاویه با کمی اختلاف و تغییر عبارت به این نحو آمده است:
قال علیهالسلام:
(بسم الله الرحمن الرحیم)
هذا ما صالح علیه الحسن بن علی علیهالسلام معاویة بن أبیسفیان
صالحه: علی أن یسلم [الیه] ولایة المسلمین، علی أن یعمل فیهم بکتاب الله، و سنة رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، و سیرة الخلفاء الراشدین، و لیس لمعاویة [بن أبیسفیان] أن یعهد الی أحد من بعده عهدا، بل یکون الأمر من بعده شوری بین المسلمین و علی أن الناس آمنون حیث کانوا من أرض الله تعالی فی شامهم و عراقهم و حجازهم و یمنهم و علی أن اصحاب علی و شیعته آمنون علی أنفسهم و نسائهم و أولادهم حیث کانوا و علی معاویة [بن أبیسفیان] بذلک عهد الله و میثاقه و [أن] لا یبتغی للحسن بن علی، و لا لأخیه الحسین، و لا لأحد من أهل بیت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم غائلة، سرا و لا جهرا، و لا یخاف أحد منهم فی أفق من الآفاق، شهد علیه فلان بن فلان و فلان بن فلان و کفی بالله شهیدا [1] .
امام حسن علیهالسلام فرمود:
(به نام خداوند بخشندهی مهربان)
(این نوشتهای است که حسن بن علی بر پایهی آن با معاویة بن ابیسفیان صلح کرده است: با او صلح کرد که سرپرستی مسلمانان را به او واگذار کند، بر این اساس که در میان مسلمانان با کتاب خداوند و سنت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و سیرهی خلفاء راشدین رفتار کند. معاویة [بن ابیسفیان] حق ندارد که برای کسی پس از خود بیعتی ستاند، بلکه پس از وی تصمیم، با شورای مسلمانان خواهد
بود. و اینکه مردم در امان خواهند بود، در هر نقطهای از زمین خداوند [بزرگ] که باشند، در شام، عراق، حجاز و یا یمن.
و اینکه یاران علی و شیعیان او، با جان و مال و زنان و کودکان خود، در امانند، هر کجا که باشند. و با این [پیمان] عهد و میثاق خداوند بر معاویه است و اینکه نه برای حسن بن علی و نه برای برادرش حسین و نه برای احدی از خاندان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم توطئهای، چه آشکار و چه پنهان برپا نکند و کسی از آنها در نقطهای از سرزمینها در بیم و هراس نباشد. فلان بن فلان و فلان بن فلان شاهد این [عهدنامه] اند و خداوند به گواهی بس است.)
پی نوشت ها:
[1] 1- ینابیع المودة، ج 2، ص 425، ب 59، ط جدید، به نقل از الصواعق المحرقه، ص 136، ب 10.
2- تجارب الأمم، ج 1، ص 386.
3- منتهی الآمال، ج 1، ص 167.
4- کشف الغمة، ج 2، ص 145.
5- الفتوح، ج 4، ص 293.
6- الغدیر، ج 1، ص 6.
7- موسوعة المصطفی و العترة، ج 5، ص 262.
8- احقاق الحق، ج 11، ص 221.
9- بحارالانوار، ج 44، ص 65، ح 13، ب 19.
10- تاریخ چهارده معصوم علیهمالسلام، ص 435.
11- علی و فرزندانش (دکتر طه حسین)، ص 207.
قال علیهالسلام:
(بسم الله الرحمن الرحیم)
هذا ما صالح علیه الحسن بن علی علیهالسلام معاویة بن أبیسفیان
صالحه: علی أن یسلم [الیه] ولایة المسلمین، علی أن یعمل فیهم بکتاب الله، و سنة رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، و سیرة الخلفاء الراشدین، و لیس لمعاویة [بن أبیسفیان] أن یعهد الی أحد من بعده عهدا، بل یکون الأمر من بعده شوری بین المسلمین و علی أن الناس آمنون حیث کانوا من أرض الله تعالی فی شامهم و عراقهم و حجازهم و یمنهم و علی أن اصحاب علی و شیعته آمنون علی أنفسهم و نسائهم و أولادهم حیث کانوا و علی معاویة [بن أبیسفیان] بذلک عهد الله و میثاقه و [أن] لا یبتغی للحسن بن علی، و لا لأخیه الحسین، و لا لأحد من أهل بیت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم غائلة، سرا و لا جهرا، و لا یخاف أحد منهم فی أفق من الآفاق، شهد علیه فلان بن فلان و فلان بن فلان و کفی بالله شهیدا [1] .
امام حسن علیهالسلام فرمود:
(به نام خداوند بخشندهی مهربان)
(این نوشتهای است که حسن بن علی بر پایهی آن با معاویة بن ابیسفیان صلح کرده است: با او صلح کرد که سرپرستی مسلمانان را به او واگذار کند، بر این اساس که در میان مسلمانان با کتاب خداوند و سنت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و سیرهی خلفاء راشدین رفتار کند. معاویة [بن ابیسفیان] حق ندارد که برای کسی پس از خود بیعتی ستاند، بلکه پس از وی تصمیم، با شورای مسلمانان خواهد
بود. و اینکه مردم در امان خواهند بود، در هر نقطهای از زمین خداوند [بزرگ] که باشند، در شام، عراق، حجاز و یا یمن.
و اینکه یاران علی و شیعیان او، با جان و مال و زنان و کودکان خود، در امانند، هر کجا که باشند. و با این [پیمان] عهد و میثاق خداوند بر معاویه است و اینکه نه برای حسن بن علی و نه برای برادرش حسین و نه برای احدی از خاندان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم توطئهای، چه آشکار و چه پنهان برپا نکند و کسی از آنها در نقطهای از سرزمینها در بیم و هراس نباشد. فلان بن فلان و فلان بن فلان شاهد این [عهدنامه] اند و خداوند به گواهی بس است.)
پی نوشت ها:
[1] 1- ینابیع المودة، ج 2، ص 425، ب 59، ط جدید، به نقل از الصواعق المحرقه، ص 136، ب 10.
2- تجارب الأمم، ج 1، ص 386.
3- منتهی الآمال، ج 1، ص 167.
4- کشف الغمة، ج 2، ص 145.
5- الفتوح، ج 4، ص 293.
6- الغدیر، ج 1، ص 6.
7- موسوعة المصطفی و العترة، ج 5، ص 262.
8- احقاق الحق، ج 11، ص 221.
9- بحارالانوار، ج 44، ص 65، ح 13، ب 19.
10- تاریخ چهارده معصوم علیهمالسلام، ص 435.
11- علی و فرزندانش (دکتر طه حسین)، ص 207.
