به نامِ حضرتِ منّان مدینه آمده ایم

به نامِ حضرتِ منّان مدینه آمده ایم *** به بویِ ختم رسولان مدینه آمده ایم

به بیقراریِ جانِ اویسِ صاحبدل *** گرفته ایم به کف جان مدینه آمده ایم

برای یافتنِ مدفنی ز خاکِ بقیع *** که شد غریب وپریشان مدینه آمده ایم

خموش کردنِ نارِ فؤادِ فاطمه را *** ز اشک ساخته باران مدینه آمده ایم

به گردگیریِ آن کوچه بنی هاشم *** به نوکِ جاروی مژگان مدینه آمده ایم

به مدحتِ حسنِ مجتبی که زهرِ جفا *** جگر گداخت بر ایشان مدینه آمده ایم

به یادِ ذکرِ حسین و نمازخانه او *** به بویِ نغمه قرآن مدینه آمده ایم

به یادِ زین العبادت که سوخت بال و پرش *** میان خیمه سوزان مدینه آمده ایم

به یادِ زینب و تبعیدِ وی ز خانه و شهر *** ملول و مرثیه گویان مدینه آمده ایم

کعبه

از عطش، صحرا به صحرا پیشوا آورده ام *** دجله دجله تشنه کامی کعبه را آورده ام

تا بریزم اشک را با مشک بر خاکِ حجاز *** مَن بَکی را بر حضورِ مَنْ یَشاء آورده ام    

تا به زیرِ ناودانِ زر بیاسایم دمی *** شسته اندر خون مژه صف صف طلا آورده ام

چون به میزان حوائج از عنایت برخورند *** حاجتی سنگین تر از کوهِ منا آورده ام

با دلی کاندر فلک ها پرگشودن کارِ اوست *** بویِ الرَّحْمَن عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی آورده ام

تا جهان را مست و مغلوب سفیر دل کنم *** واههواهه حسرت و ره ره دعا آورده ام

عقل و علم و فنّ و فضل و جان و تن را کرده حذف *** یا و سین و حا و میم و طا و ها آورده ام

شاهی ام صد واهه شوق صد بیابان التهاب *** ز آستان حضرت موسی الرّضا آورده ام

تیر غم

کجاست تیرِ غمت را نشانه یا زهرا *** که روحِ خود کنم آنجا روانه یا زهرا

شنیدم این سخن از کاروان باد که گفت *** پس از تو خاک به چشم زمانه یا زهرا

براه یثربِ تو دسته دسته خار کجاست *** که من به چشم نهم دانه دانه یا زهرا

میانِ شور و شرارِ غمت چنان سوزم *** که فهم بو نبرد زین میانه یا زهرا

در آستانِ تو گر جان دهم عجب نبود *** که روح روید از این آستانه یا زهرا

تو جوهرِ خِرَدی دیگران جوارحِ خُرد *** تویی حقیقت و باقی فسانه یا زهرا

کرانه از غم و دردت نگیرم ای مظلوم *** بگیرم از همه عالم کرانه یا زهرا

چو جان به خاک به قیمت ببازم ای معصوم *** رسم به عرشِ برین و بنازم ای معصوم

بقیع و خُلد

ای عبدِ عرب لقایِ زهرا *** بشنو ز عجم ثنای زهرا

کَندم ز هوا سر و شنیدم *** وَالنَّجْمْ، اِذا هَوایِ زهرا

گر عرش در اختیارِ من بود *** می ریختمش به پایِ زهرا

کمتر ز جنازه هست و جان نیست *** جانی که نشد فدایِ زهرا

یک نکته ز سرِّ عشق گفتیم *** صد نکته دیگرش نهفتیم

خوبند بقیع و خلد، لیکن *** آن خوب کجا رسد به این خوب

زهرا چو فرشته نیست، نبود *** چون شاخِ بنفشه تکّه چوب

روح و نَفَس و طبیعتِ گل *** بی فاطمه هر سه هست معیوب

بی فاطمه یا نماز کُن، یا *** هاون پر از آب کرده می کوب

سیر از دو سخن نمی شوم من *** از فاطمه گفتن و شنیدن

ابوابِ فلک گشاده گردید *** چون نامِ گره گشایش آمد

عیسی ز رهِ سما به صد شوق *** هر شب به درِ سرایش آمد

بر دیده سیّدالبشر، نور *** زین سیدة النسایش آمد

شد هدیه مصطفی علی العرش *** با فاطمه استوایش آمد

دینی که به مهر او عجین نیست *** در منطقِ اهلِ عشق دین نیست

معصومِ مجلّل است زهرا *** جنّت نبود بدین جلیلی

بر یک نخ معجرش برد رشک *** نُه پرده آسمانِ نیلی

با این همه فرّ و جاه و حشمت *** بر صورت او زدند سیلی

با روح الامین گریست آن روز *** روحِ منِ زارِ اردبیلی

کم ماند ز تیغِ ماهِ مکّه *** دشمن شود آن زمان دو تکّه

گفتم به حکیمِ زنده جانی *** ای محرم غیب و اهلِ اسرار

اندر غمِ بی حسابِ زهرا *** یک کلمه چنان بگو که صد بار

خون گرید و خون خورد دو عالم *** نالید و دو بار گفت مسمار       

او گفت و چوبانگِ بنده برخاست *** فریادِ درو نوایِ دیوار

بر چشمِ کسی بریز گِل را *** کاندر غم او نسوخت دل را

قیام حسن(علیه السلام)

سندِ مملکتِ حُسن به نامِ حسن است *** هر کجا اهل دلی هست غلامِ حسن است

با گُلی نوشده گفتم ز تو زیباتر کیست *** گفت بی شبهه و تردید امام حسن است

عرصه در خانه و تیر از غمو خنجر ز سکوت *** داستانیست که مخصوص قیام حسن است

آنچه خون شهدا در عجب از قصّه اوست *** خون دل خوردن و ایثار مدام حسن است

نالد از حلمِ حسن لشکرِ الحاد و نفاق *** ترسد ابلیس ز صبری که حسام حسن است

می توان زنده رسیدن به شهادت شاهی *** این پیام من و ما نیست پیام حسن است

فهمِ این فتویِ نازک بکند هر که چو من *** نوکرِ پیرِ حسین است و غلام حسن است