اطلاعات پزشکی

نوشیدن قهوه‌ی زیاد خطر جوان‌مرگ شدن را بالا می‌برد

هنوز هم محققان در خصوص مصرف قهوه و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی اتفاق نظر ندارند و مشغول مطالعات بیشتری هستند.

قهوه‌ی زیاد

محققان آمریکایی می‌گویند نوشیدن بیش از 4 فنجان قهوه در روز خطر جوان‌مرگ شدن رابالا می‌برد.

درست است که نوشیدنی اصلی ما ایرانی‌ها چای است اما کم نیست تعداد افرادی که  قهوه‌خورهای قهاری هستند. متأسفانه این خبر بدی برای افرادی است که روزانه بیش از چهار فنجان قهوه میل می‌کنند.

 

به عقیده‌ی این محققان لازم است که قهوه‌خورهای قهار کمی احتیاط کنند و میزان کافئین دریافتی روزانه‌ی خود را کاهش دهند.

 
نتایج این پژوهش که در  Journal Mayo Clinic Proceeding  به چاپ رسید نشان می‌دهد که  نوشیدن بیش از 4 فنجان قهوه در روز خطر جوان‌مرگ شدن را در بین افرادی که کمتر از 55 سال دارند بالا می‌برد.

 

محققان معتقدند که قهوه میزان انسولین را کاهش می‌دهد، فشارخون را بالا می‌برد و میزان هموسیستئین (ترکیب شیمیایی عامل بیماری‌های قلبی) را بالا می‌برد.

برخی از محققان معتقدند که قهوه خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد، برای مغز مفید بوده و با التهاب‌ها مبارزه می‌کند. با این حال اگر عاشق قهوه هستید بهترین حالت این است که حد میانه را رعایت کنید و روزانه بیش از 4 یا 5 فنجان قهوه ننوشید

برای رسیدن به این نتایج محققان عادت‌های غذایی و سبک زندگی حدود 43727 داوطلب بین 20 تا 81 ساله را بین سال‌های 1979 و 1998 مورد بررسی قرار دادند. در این مدت 2512 مورد مرگ ثبت شد که 32 درصد آن‌ها به علت بیماری‌های قلبی عروقی بوده است.

 

محققان بعد از بررسی‌های متعدد به این نتیجه رسیدند که میزان مرگ‌ومیر افرادی که در هفته بیش از 28 فنجان قهوه نوشیده‌اند به طور آشکاری بالا بوده است. البته هنوز هم محققان در خصوص مصرف قهوه و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی اتفاق نظر ندارند و مشغول مطالعات بیشتری هستند.

 

برخی از محققان معتقدند که قهوه خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد، برای مغز مفید بوده و با التهاب‌ها مبارزه می‌کند. با این حال اگر عاشق قهوه هستید بهترین حالت این است که حد میانه را رعایت کنید و روزانه بیش از 4 یا 5 فنجان قهوه ننوشید.

 

چسبندگی لوله‌های رحمی در زنان؛ علائم و درمان

لوله‌های رحمی یکی از مهم‌ترین اعضای داخل لگن هستند و وظیفه گرفتن تخمک و انتقال آن به داخل رحم را دارند. عمل لقاح هم داخل این لوله‌ها انجام می‌گیرد، بنابراین سلامت لوله‌های رحم تاثیر زیادی در باروری زنان دارد و هر گونه اختلال در لوله‌های رحمی به هر دلیلی می‌تواند منجر به نازایی شود.

چسبندگی لوله‌ رحمی

برای آشنایی بیشتر با عملکرد لوله‌های رحمی و چسبندگی و پیامد‌های بعدی آن با خانم دکتر شیرین نیرومنش، متخصص زنان و زایمان و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران به گفت وگو نشسته‌ایم.

 

لطفا ابتدا کمی در مورد ساختار و وظیفه لوله‌های رحمی برایمان توضیح دهید.

قبل از شروع بحث در مورد چسبندگی‌ یا انسداد در لوله‌های رحمی بهتر است بدانید که لوله‌های رحمی دو عدد است که به نام لوله‌های فالوپ هم خوانده می‌شوند. این لوله‌ها از زوایای طرفی قسمت فوقانی تنه رحم به طول 10 سانتی‌متر خارج می‌شوند و در انتها به شکل شیپوری در می‌آیند و روی تخمدان‌ها قرار می‌گیرند.

 

لوله رحمی چهار قسمت دارد: قسمت داخل جداری به طول یک سانتی‌متر که در ضخامت دیواره رحم است. تنگه یا ایسموس که محل اتصال لوله به رحم است. آمپول که گشادترین قسمت است و بیش از نصف لوله را تشکیل داده و لقاح در آن صورت می‌گیرد. اینفاندیبولوم یا ناحیه شیپوری که وظیفه گرفتن تخمک از تخمدان را دارد.

 

چه عواملی می‌توانند زمینه را برای چسبندگی فراهم کنند؟

عوامل زیادی می‌توانند باعث این چسبندگی‌ها شوند. یکی از عواملی که باعث چسبندگی و انسداد لوله‌های رحمی می‌شود، عفونت‌ است. عفونت‌ به واسطه میکروب‌های مختلف می‌تواند باعث التهاب لوله‌ها شود و افرادی که مبتلا به عفونت‌های مکرر و شدید لوله‌های رحمی می‌شوند و به موقع مراجعه به پزشک ندارند و تحت درمان قرار نمی‌گیرند، ممکن است دچار چسبندگی و به دنبال آن نازایی شوند.

 

یکی از دیگر از عواملی که می‌تواند سبب چسبندگی لوله‌ها شود، جراحی‌ها هستند. از شایع‌ترین جراحی‌ها می‌توان از آپاندیسیت نام برد. عمل جراحی آپاندیسیت به خصوص در کسانی که آپاندیسیت پاره می‌شود و تورم و عفونت شدید در لگن ایجاد می‌شود، ممکن است باعث ایجاد چسبندگی‌ شود. این چسبندگی ممکن است دو طرفه باشد یا یکطرفه، یعنی در همان سمتی که آپاندیسیت قرار گرفته است. در این صورت چسبندگی لوله‌ها می‌تواند به نازایی ختم شود.
برخی خانم‌ها هم دیر ازدواج می‌کنند و هم 7 یا 10 سال بعد از ازدواج تمایل به بارداری ندارند. این امر، خطر ایجاد آندومتریوز و عوارض آن که چسبندگی باشد را افزایش می‌دهد

یکی دیگر از جراحی‌هایی که ممکن است باعث چسبندگی شود، جراحی کیست تخمدان، فیبروم رحمی و جراحی‌هایی است که داخل لگن انجام می‌شود. در این موارد باید با انتخاب صحیح بیمار و اجرای تکنیک‌های مناسب جراحی و تجویز آنتی‌بیوتیک به میزان کافی از بروز عفونت و چسبندگی جلوگیری کرد.

 

از علل دیگر بروز چسبندگی که امروزه یکی از بیماری‌های شایع در سراسر دنیا میان زنان است و در ایران هم میزان شیوع آن افزایش یافته، بیماری آندومتریوز است.

 

با بالا رفتن سن ازدواج و عدم تمایل به بارداری احتمال این بیماری افزایش می‌یابد. ابتلا به چنین بیماری‌ای می‌تواند از عوامل مهم چسبندگی و نازایی باشد.

در آندومتریوز، بافت‌ مشابه‌ پوشش‌ داخلی‌ رحم‌ در نقاطی‌ غیرمعمول‌ در قسمت‌ پایینی‌ شکم‌ ظاهر می‌شود. این‌ بافت‌ ممکن‌ است‌ روی‌ سطح‌ تخمدان‌، پشت‌ رحم‌ و در حفره‌ لگنی‌، روی‌ دیواره‌ روده و ندرتا در نقاطی‌ دورتر به‌ وجود آید.

 

چسبندگی لوله های رحمی چه علایمی دارد؟

علایم ممکن‌ است‌ به‌ طور ناگهانی‌ ظاهر شوند یا طی‌ چند‌ سال‌ به‌ وجود آیند؛ درد لگنی‌ فزاینده‌ هنگام‌ عادت‌ ماهانه‌، خصوصا روزهای‌ آخر، گاهی‌ درد لگنی‌ ممکن‌ است‌ در هر زمانی‌ رخ‌ دهد، درد هنگام‌ مقاربت‌ جنسی‌، لکه‌بینی‌ قبل‌ از عادت‌ ماهانه‌، گاهی‌ وجود خون‌ در ادرار یا مدفوع‌، کمردرد و درد همراه‌ با انقباضات‌ روده‌ای‌ و نازایی‌.

 

آیا انجام سزارین هم می‌تواند سبب چسبندگی لوله‌های رحمی شود؟

سزارین هم به دلیل اینکه نوعی عمل جراحی است، می‌تواند چنین عارضه‌ای را داشته باشد. در برخی از خانم‌ها بعد از یک بار سزارین، چسبندگی‌های شکمی دیده می‌شود، اما چسبندگی‌های شکمی کمتر در محل لوله‌های رحمی است و بیشتر در قسمت مثانه دیده می‌شود.

 

اما اگر روش سزارین به صورت اصولی و صحیح انجام شود، حتی در خانم‌هایی که چند بار هم سزارین شده اند این مشکل به وجود نمی‌آید.

 

آیا می‌توان مانع ایجاد چسبندگی شد و از بروز آن پیشگیری کرد؟

برای پیشگیری از ابتلا به این مشکل و مشکلات پس از آن، از جمله نازایی و عواقب آن که هزینه‌های گزافی هم دارد، توصیه می‌شود که خانم‌ها بلافاصله پس از مشاهده هر گونه علامت عفونت و ترشح به پزشک مراجعه کنند.

 

بهتر است به طور مرتب حداقل یکی، دو بار در سال به پزشک زنان مراجعه کنند و چکاپ شوند و در صورتی که عفونت لگنی وجود دارد تحت درمان قرار گیرند.
اگر چسبندگی در اطراف لوله باشد، با عمل جراحی یا لاپاراسکوپی (لاپاروسکوپی) می‌توان آن را باز کرد. برخی خانم‌ها بعد از باز کردن چسبندگی‌ها باردار می‌شوند

به محض اینکه دچار ترشحات بدبو شدند و احساس سوزش و خارش داشتند، باید سریع به پزشک مراجعه کنند و به طور کامل تحت درمان قرار گیرند.

 

همچنین به طور سالیانه برای آزمایش پاپ اسمیر مراجعه کنند.

 

در صورت ازدواج هم پیشگیری از بارداری به مدت طولانی توصیه نمی‌شود. برخی خانم‌ها هم دیر ازدواج می‌کنند و هم 7 یا 10 سال بعد از ازدواج تمایل به بارداری ندارند. این امر، خطر ایجاد آندومتریوز و عوارض آن که چسبندگی باشد را افزایش می‌دهد.

 

نکته دیگر اینکه بعد از ازدواج، خانم‌ها بیشتر مستعد عفونت هستند. عفونت تناسلی و التهاب لوله بیشتر دیده می‌شود، بنابراین اگر شرایط اجازه ‌می‌دهد بهتر است یکی، دو سال بعد از ازدواج، بارداری اول را داشته باشند تا دچار عوارض نازایی نشوند.

 

این مشکل را چگونه می‌توان درمان کرد؟

با روش هیستروسکوپی که یک روش آندوسکوپی تشخیصی داخل رحمی است، تحت شرایط بیهوشی عمومی و با وسیله تلسکوپ مانندی که از طریق دهانه رحم وارد حفره می‌شود، رحم از نظر وجود انواع چسبندگی‌های داخل رحمی بررسی می‌شود. این روش همچنین کاربرد درمانی دارد.

 

با هیستروسکوپی از بین بردن چسبندگی‌ها، برداشتن پولیپ و انجام بیوپسی‌های متعدد میسر می‌شود. همچنین با روش هیستروسونوگرافی، باز بودن یا انسداد لوله‌های رحمی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

 

در این روش هم با قراردادن لوله باریکی در دهانه لوله رحم و تزریق سرم نرمال سالین و همزمان انجام سونوگرافی می‌توان از عبور مایع از لوله‌های رحمی و رها شدن آنها در حفره لگن که دلیل بازبودن لوله‌هاست اطلاع حاصل کرد.

 

اگر چسبندگی در اطراف لوله باشد، با عمل جراحی یا لاپاراسکوپی (لاپاروسکوپی) می‌توان آن را باز کرد. برخی خانم‌ها بعد از باز کردن چسبندگی‌ها باردار می‌شوند.

 

کسانی که چسبندگی اطراف و داخل لوله دارند و دچار آندومتریوز می‌شوند، در معرض بارداری خارج رحمی به خصوص بارداری داخل لوله‌های رحمی هستند که یکی از اورژانس‌های مامایی است و خطراتی ایجاد می‌کند.

 

نقش چای سیاه در مقابله با دیابت

چای سیاه سرشار از آنتی‌اکسیدان بوده و باعث تقویت سیستم ایمنی می‌شود و با فشارخون بالا نیز مقابله کند. نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد که خواص چای سیاه به اینجا ختم نمی‌شود و برای مقابله با دیابت نیز مفید است.

چای

حتماً می‌دانید که دیابت چه بیماری پردردسری است و میلیون‌ها نفر را در سرتاسر جهان گرفتار کرده است. برای همین بهتری کار این است که با تغییر سبک زندگی، داشتن تغذیه‌ی مناسب و ورزش و کنترل وزن از همان ابتدا از ابتلا به این بیماری قندی تلخ پیشگیری کنید.

محققان معتقدند که همین چای سیاهی که دم می‌کنید و نوش جان می‌کنید برای تقویت سیستم ایمنی بدن مفید بوده و با دیابت مقابله می‌کند. چای سیاه خواص آنتی‌اکسیدانی زیادی دارد.

 

در این مقاله می‌خواهیم نتایج چند پژوهش متعدد را بررسی کنیم که همگی از تأثیر مفید چای سیاه برای مقابله با دیابت می‌گویند. با ما همراه باشید.

علاوه بر اینکه چای سیاه سرشار از آنتی‌اکسیدان بوده و باعث تقویت سیستم ایمنی می‌شود می‌تواند با فشارخون بالا نیز مقابله کند. نتایج یک پژوهش چینی نشان می‌دهد که خواص چای سیاه به این جا ختم نمی‌شود و برای مقابله با دیابت نیز مفید است.

باید بدانید که این چای بعد از آب دومین نوشیدنی پرطرفدار مردم سرتاسر جهان است. برای همین متخصصان علاقه‌ی بیشتری برای کشف خواص مختلف آن دارند.

محققان چینی روی میزان پلی ساکارید موجود در سه چای سبز، چای اولانگ و چای سیاه بررسی‌هایی انجام دادند. هدف این بود که تأثیر این سه نوع چای را روی درمان دیابت بررسی کنند. پلی ساکاریدها نوعی گلوسید حاوی نشاسته و سلولز هستند. این ترکیبات می‌توانند برای افرادی که دیابت دارند مفید باشند به خاطر اینکه جذب گلوکز را به تاخیر می‌اندازند. به عقیده‌ی این محققان از این سه نوع چای، چای سیاه حاوی پلی ساکاریدهایی است که بیش‌ترین تأثیر را در جلوگیری از جذب قند دارد. باید بدانید که پلی ساکاریدهای موجود در چای سیاه نقش مهمی در مقابله با رادیکال‌های آزاد دارد. این مولکول‌های موذی و آسیب‌رسان باعث بروز بیماری‌هایی مانند سرطان و آرتریت روماتوئید می‌شود. به عقیده‌ی این محققان پُلی ساکاریدهای موجود در چای سیاه یک روش طبیعی برای کنترل و مقابله با دیابت است.

چای نباید با قند فراوان خورده شود به خاطر اینکه قند زیاد همان و ابتلا به بیماری

قند خون یا همان دیابت نوع 2 همان

در سال 2008 نیز نتایج یک پژوهش اسکاتلندی نشان داده بود که چای سیاه می‌تواند با دیابت نوع 2 مقابله کند. محققان این پژوهش چینی هم به این نتیجه رسیده‌اند که پولیفنول‌ها و آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای که از تخریب سلول‌ها جلوگیری می‌کند می‌تواند عملکرد انسولین را نیز کنترل کند.

پژوهش اسکاتلندی انجام‌شده در سال 2008 نشان داده بود که چای سیاه بهتر از چای سبز با دیابت مقابله می‌کند. با این حال چای سبز بهتر از چای سیاه باعث لاغری می‌شود. به خاطر اینکه ترکیبات موجود در چای سبز به چربی سوزی کمک می‌کند. این دو نوع چای همچنین از ابتلا به بیماری‌های قلبی پیگیری می‌کنند.

در سال 2005 نیز پژوهشی در این خصوص انجام شده بود. بررسی‌های که روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شده بود نشان می‌دهد که چای سیاه و چای سبز هر دو برای مقابله با دیابت نوع دو موثر هستند. نتایج این پژوهش نشان داده بود که این دو چای برای جلوگیری از ابتلای دیابتی‌ها به بیماری آب مروارید نیز موثرند. در سال 2005 محققان اعلام کردند که چای سیاه و چای سبز ترکیبات مناسب و غیر سمی دارند که میزان قند خون را پایین می‌آورد.

در واقع نوشیدن چای یک روش ساده و ارزان‌قیمت برای پیشگیری و یا به تاخیر انداختن ابتلا به دیابت و مشکلات ناشی از این بیماری محسوب می‌شود. محققان به مدت 3 ماه به موش‌های آزمایشگاهی چای سیاه و چای سبز دادند. بعد از بررسی‌هایی مشخص شد که این دو نوع چای مانع از ابتلا به بیماری آب مروارید ناشی از دیابت می‌شود و تأثیر مثبتی روی کاهش قند خون دارند. اگر بخواهیم طبق این پژوهش معادل‌یابی کنیم باید بگوییم که یک فرد 65 کیلویی باید روزانه یک لیتر یا 4 لیوان چای سیاه بنوشد.

البته این میزان چای نباید با قند فراوان خورده شود به خاطر اینکه قند زیاد همان و ابتلا به بیماری قند خون یا همان دیابت نوع 2 همان. همچنین حواستان باشد که نوشیدن چای بلافاصله بعد از غذا باعث جلوگیری از جذب آهن می‌شود.

 

کوله‌پشتی سالم  برای  دانش‌آموزان

متخصصان همواره توصیه کرده اند کوله پشتی نسبت به کیف های دستی برای حمل کتاب و دفتر بهتر است و به دلیل بندهایی که روی شانه ها قرار می گیرد، وزن را روی دو شانه تقسیم کرده و از اعمال فشار نامساوی روی یکی از آنها جلوگیری می کند.

کیف مدرسه

هر سال با نزدیک شدن به فصل درس و کتاب، التهاب خاصی بین خانواده‌ها و دانش آموزان ایجاد می‌شود. ذوق رفتن به مدرسه را که کنار بگذاریم، شوق و هیجان خرید کیف و کفش و کتاب و دفتر و خلاصه لوازم‌التحریر نیز حال و هوای خودش را دارد.

 

رنگ های شاداب و زیبایی که توجه هر عابر و خریداری را جلب می کند چه برسد به بچه ها، اما در میان شور و اشتیاق خرید ماه مهر، نباید دقت در خرید را کاهش داد. پدر و مادرهایی که اغلب همراه فرزندان خود برای خرید کیف و کفش و سایر لوازم مدرسه راهی بازار می شوند، باید با نهایت وسواس، حوصله و دقت خرید کنند و فقط به ظاهر خوش آب و رنگ لوازم توجه نکنند. چه بسا در بسیاری مواقع، افراد گول ظاهر جنس را می خورند و آن را می خرند، ولی با گذشت زمان، متوجه نقص آن می شوند.

 

پس اگر می خواهید فرزند دلبندتان سال تحصیلی سرشار از شادی و سلامت را پیش رو داشته باشد، هنگام خرید ماه مهر نهایت دقت را داشته باشید و براحتی تسلیم پافشاری کودکان در برخی مواقع نشوید.

 

کوله ای که بر دوش سنگینی می کند

کوله پشتی و کیف مدرسه، یکی از مهم ترین شروط لازم برای سلامت دانش آموزان است. در صورت استاندارد و مناسب نبودن کیف و کوله پشتی، ممکن است آسیب های جدی به ستون فقرات کودکان وارد شود.

 

بررسی های صورت گرفته توسط محققان استرالیایی روی دانش آموزان این کشور، حاکی از آن است که 70 تا 80 درصد از آنها به دلیل سنگینی و نامناسب بودن کیف های مدرسه، در معرض آسیب ستون فقرات هستند.

 

این مطالعات نشان می دهد کیف مدرسه در صورتی که سنگین باشد و بدرستی انتخاب نشود، می تواند باعث آسیب به ناحیه کمر و ستون فقرات شده و از سوی دیگر کشیدگی ماهیچه های سرشانه را ایجاد می کند که در برخی مواقع هم به شانه ها حالت قوز کرده می دهد.
وزن کوله پشتی یکی از مهم ترین مسائل است. بررسی ها نشان می دهد وزن آن باید 10 درصد وزن کودک را تشکیل دهد. بنابراین به عنوان مثال برای یک کودک 40 کیلویی، مناسب ترین کوله پشتی باید حدود چهار کیلوگرم وزن داشته باشد

طبق آمارهای رسیده از انجمن کایروپرکتیک آمریکا، طی سال های اخیر حدود 7000 مورد اورژانسی شامل گرفتگی های عضلانی و درد ناحیه گردن و شانه ها به بیمارستان ها مراجعه کرده اند که بر اثر کیف مدرسه نامناسب بوده است. مساله ای که بیش از پیش توجه را به سمت خود جلب می کند، وزن کیف ها و کوله پشتی هایی است که معمولا دانش آموزان با خود به مدرسه می برند.

 

کیف یا کوله پشتی؟

متخصصان همواره توصیه کرده اند کوله پشتی نسبت به کیف های دستی برای حمل کتاب و دفتر بهتر است و به دلیل بندهایی که روی شانه ها قرار می گیرد، وزن را روی دو شانه تقسیم کرده و از اعمال فشار نامساوی روی یکی از آنها جلوگیری می کند.

 

خوشبختانه با جدی گرفتن این مساله، طی سال های اخیر شمار کوله پشتی های مدارس افزایش روز افزونی داشته و این مساله می تواند خطرات احتمالی را تا حد زیادی کاهش دهد.

 

به یاد داشته باشید همیشه خریدن کیف گرانقیمت نمی تواند مستلزم استاندارد بودن آن باشد. کیفی را برای کودکتان انتخاب کنید که با جثه او متناسب بوده و بزرگ تر نباشد.

 

فضای کیف

به عنوان والدین کودکانی که بزودی راهی مدرسه می شوند، به خاطر داشته باشید کوله یا کیف مدرسه باید به اندازه کافی جای مجزا و تفکیک شده داشته باشد که بتوان وسایل را به طور جدا از هم داخل کیف تقسیم کرد.

 

وسایل داخل کوله پشتی باید طوری دسته بندی شود که وزن آنها در تمام کوله تقسیم شده و یک طرف سنگین تر از طرف دیگر نباشد و فشار اضافی به یک شانه وارد نشود. این کار را به کودکان نیز آموزش دهید تا خودشان بتوانند وسایل خود را بچینند.
کوله پشتی مدرسه

نکات ظاهری

از لحاظ ظاهری، دنبال کوله ای باشید که قالب محکمی داشته و مستحکم روی شانه قرار گیرد. بندهای آن نیز باید کاملا نرم و ضخیم و قابل تنظیم باشد تا کودک بتواند نسبت به جثه خود، آن را کوچک یا بزرگ کند. در واقع، بندهای کوله باید تا اندازه ای تنظیم شود که سنگینی آن به جای این که روی ستون فقرات یا شانه ها باشد، روی استخوان لگن خاصره قرار گیرد. در واقع، کوله پشتی نباید بیشتر از چهار سانتی متر از خط کمر پایین تر قرار گیرد.

 

سعی کنید تا جایی که امکان دارد کوله پشتی هایی تهیه کنید که دارای چرخ باشند چرا که کودک می تواند در مواقعی که وسایل زیادی داخل آن دارد، به جای این که آن را روی پشت خود حمل کند، با چرخ های تعبیه شده، آن را به دنبال خود بکشد.

 

سعی کنید فرزند خود را از یک طرفه انداختن کوله پشتی منع کنید، زیرا این کار فشار مضاعفی روی یکی از شانه ها اعمال کرده و به مرور آسیب جدی به سرشانه یک طرف بدن وارد می کند.

 

سنگینی کوله پشتی

وزن کوله پشتی یکی از مهم ترین مسائل است. بررسی ها نشان می دهد وزن آن باید 10 درصد وزن کودک را تشکیل دهد. بنابراین به عنوان مثال برای یک کودک 40 کیلویی، مناسب ترین کوله پشتی باید حدود چهار کیلوگرم وزن داشته باشد تا فشار اضافی به بدن وارد نکند. این در حالی است که معمولا دانش آموزان کیف هایی به مراتب سنگین تر از این وزن را با خود حمل می کنند که به مرور زمان باعث بروز آسیب در ستون فقرات آنها می شود. بنابراین از قرار دادن وسایل اضافی داخل کیف مدرسه خودداری کنید.

 

وسایل را طوری داخل کوله قرار دهید که سنگین ترین آنها در ناحیه نزدیک به کمر قرار گیرد. کوله هایی که خریداری می کنید نباید به دلیل جنس خاصی که دارد به شکل وسایل داخل آن در آید در این صورت ممکن است ستون فقرات آسیب ببیند.

 

علل آبریزش بینی چیست؟

آبریزش بینی می تواند آبکی و یا غلیظ باشد که توسط بینی و بافت های اطراف و رگ های خونی آن تولید می شود. در این هنگام آب بینی می تواند از بینی خارج شود و یا از پشت گلو پایین برود.

آبریزش بینی

آبریزش بینی می تواند همراه با التهاب و گرفتگی بینی و یا بدون آن بروز کند.

 

سرماخوردگی، آنفلوآنزا، عوامل ویروسی، پولیپ ها، اجسام و مواد خارجی، تومور و یا سردرد میگرنی می توانند باعث آبریزش بینی شوند.

 

علل آبریزش بینی عبارتند از:

1- سینوزیت حاد

2- روشنایی و نور

3- سینوزیت مزمن

4- سندرم چرگ اشتراوس

5- سردرد خوشه ای

6- هوای سرد

7- سرماخوردگی

8- استفاده زیاد از اسپری بینی ضد احتقان

9- انحراف تیغه بینی

10- اعتیاد به مواد مخدر

11- خشکی هوا

12- آلرژی به مایت های موجود در گردوغبار

13- آلرژی غذایی

14- تب یونجه (یک نوع آلرژی فصلی)

15- تغییرات هورمونی بدن

16- آنفلوآنزا

17- حساسیت به لاتکس (مثل پلاستیک دستکش)

18- گیر کردن جسمی در بینی

19- داروها

20- آلرژی به شیر

21- آلرژی به قارچ ها و کپک ها

22- پولیپ بینی

23- رینیت غیر آلرژیک ( آبریزش طولانی مدت بینی بدون دلیل واضح)

24- آسم شغلی

25- سایر بیماری های عفونی و مسری

26- آلرژی به بادام زمینی

27- بوی عطرها و خوشبوکننده ها

28- آلرژی به حیوانات خانگی

29- بارداری

30- حساسیت به سویا

31- غذاهای پر ادویه

32- نشت مایع نخاعی

33- سیگار و دخانیات

34- آلرژی به گندم و مواد غذایی حاوی آن مثل نان

برای نوزادان و کودکان کم سن می توانید از پمپ لاستیکی نرم برای تخلیه ترشحات بینی استفاده کنید. این وسیله در داروخانه ها موجود است

چه موقع نزد پزشک برویم؟

آبریزش بینی ممکن است آزاردهنده باشد و باعث ناراحتی فرد شود، ولی اغلب خودبخود برطرف می گردد.

 

آبریزش بینی می تواند علامت یک بیماری جدی در فرد باشد، به خصوص نوزادان.

 

در شرایط زیر نزد پزشک بروید:

- آبریزش بینی بیش از 10 روز ادامه داشت.

 

- تب بالا داشتید، خصوصاً اگر بیش از 3 روز ادامه داشت.

 

- ترشحات بینی، سبزرنگ و با درد سینوس ها و یا تب همراه بود. این ها می تواند علامت عفونت باکتریایی باشد.

 

- اگر بیماری آسم و یا آمفیزم دارید و یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را دریافت می کنید.

 

- ترشحات بینی خونی بود و یا بعد از آسیب سر (مثل ضربه به سر) دچار ترشحات شفاف و مداوم بینی بودید.

 

کودک خود را در شرایط زیر نزد پزشک ببرید:

- کودک شما کمتر از 2 ماه سن دارد و همراه با آبریزش بینی، تب هم دارد.

 

- آبریزش یا گرفتگی بینی در کودک شما، باعث سخت شیر خوردن و یا سخت نفس کشیدن در او می شود.

 

درمان های خانگی آبریزش بینی
 

می توانید با استفاده از راهکارهای زیر آبریزش بینی خود را کم کنید، تا به پزشک مراجعه کنید:

 

- به آرامی با فین کردن بینی خود را خالی کنید و با دستمال، آب بینی خود را بگیرید.

 

- اگر آب بینی شما پشت سر هم، آبکی و خصوصا همراه با عطسه، خارش و اشک ریزش چشم باشد، می تواند نشان دهنده آلرژی در شما باشد و می توانید از قرص آنتی هیستامین و سایر داروهای ضد حساسیت مثل لوراتادین، برای توقف آن استفاده کنید.

 

- برای نوزادان و کودکان کم سن می توانید از پمپ لاستیکی نرم برای تخلیه ترشحات بینی استفاده کنید. این وسیله در داروخانه ها موجود است.

 

اگر ترشحات بینی در پشت گلوی شما جمع شده است (خلط گلو)، از روش های زیر استفاده کنید:

- از مواد محرک مثل دود سیگار و گرم و سرد شدن ناگهانی هوا دوری کنید.

 

- آب و مایعات زیادی بنوشید.

 

- از دستگاه بخور در منزل استفاده کنید.

 

- از اسپری شستشودهنده بینی استفاده کنید و یا با محلول نرمال سالین، داخل بینی خود را بشویید.

 

10 مشکل ناشی از پوشک بچه

اگر می بینید ادرار کودک مرتباً از پوشک او پس می زند و یا پاهای او در محل بستن پوشک قرمز می شوند، ممکن است پوشک برایش کوچک شده باشد.

1- بهترین راه پوشک کردن

اینکه چگونه کودک خود را پوشک می کنید، می تواند میزان کثیفی ناشی از آن را کم کند.

پوشک را باز کرده و کودک خود را به پشت روی پوشک بچه قرار دهید. قسمت جلویی پوشک را از وسط پاهای او عبور دهید و بالا بکشید، طوری که بتوانید طرفین پشت پوشک را به دو طرف جلوی آن با چسب بچسبانید. دقت کنید که پوشک درست در وسط بسته شود و چین خوردگی دور پای کودک را به داخل دهید.

 

2- سوختگی پای کودک در اثر پوشک

وقتی پوشک خیس و کثیف برای مدت طولانی در پای بچه بماند و عوض نشود، می تواند باعث سوختگی پای او شود. برای جلوگیری از این مشکل، پوشک کودک خود را بلافاصله بعد از مدفوع کردن، عوض کنید. همچنین در صورت ادرار کردن، زود به زود عوض کنید.

در صورت سوختگی پای کودک، هنگام تعویض پوشک بچه، پماد مخصوص سوختگی پای کودک مثل کالاندولا، ان ان، زینک اکسید و یا پناتن (penaten) به پوست او بمالید و بعد پوشک را ببندید. همچنین پوشک را خیلی سفت و محکم نبندید.

برای درمان، محل سوختگی را با آب ولرم بشویید. موقع شستن، خیلی پوست کودک را نمالید.

پوشک را شل ببندید و یا حتی موقع خواب، به او پوشک نپوشانید.

 

3- غذای کودک مقصر است؟

گاهی اوقات، سوختگی پای کودک در اثر پوشک نیست، بلکه وقتی بچه خوردن غذاهای جامد را شروع می کند، در معرض ابتلا به سوختگی پوشک است.

همچنین موقع اسهال کودک یا داشتن یک بیماری عفونی و یا وقتی کودک یا مادر او آنتی بیوتیک مصرف می کند، پاهای کودک ممکن است در پوشک بسوزد.

اگر سوختگی پای کودک در پوشک بعد از 2 تا 3 روز بهتر نشد و یا اگر پای کودک دچار تاول یا زخم های چرکی شد، هر چه سریع تر کودک خود را نزد پزشک متخصص اطفال ببرید.

 

4- پوشک پارچه ای یا پوشک یکبار مصرف؟

انواع پوشک بچه با قیمت های مختلف وجود دارد که هر فردی بسته به سطح درآمد خود می تواند از آن ها استفاده کند.

برخی بچه ها نسبت به مواد موجود در برخی پوشک های یکبار مصرف حساسیت نشان می دهند. در این حالت می توان مارک پوشک را عوض کرد و یا از کهنه پارچه ای استفاده نمود.

البته پوشک پارچه ای بچه (کهنه بچه) هم شاید نتواند به خوبی پوشک یکبار مصرف، پاهای کودک را خشک نگه دارد، زیرا پوشک های یکبار مصرف دارای مواد جاذب رطوبت هستند و مدت طولانی تری می توانند پاهای کودک را خشک نگه دارند.

باز هم تأکید می کنیم که پوشک خیس و کثیف می تواند باعث سوختگی پای کودک شود، لذا زود به زود او را عوض کنید، حالا چه پوشک یکبار مصرف باشد و چه کهنه پارچه ای.
موقع سوختگی پای کودک، باید نوع پوشک را تغییر دهید و سعی کنید از پوشک با الیاف طبیعی استفاده کنید که البته گران تر هم هستند. همچنین می توانید از کهنه پارچه ای ضد حساسیت و با الیاف مرغوب استفاده کنید

اما از آنجا که پوشک یک بار مصرف نیازی به شستن ندارد و کمتر هم ادرار و مدفوع بچه در آن پس می زند (کمتر لباس بچه و اطرافیان کثیف می شود)، بیشتر مادرها ترجیح می دهند به جای کهنه پارچه ای، از پوشک آماده استفاده کنند، هر چند که هزینه بیشتری هم به آن ها تحمیل کند.

 

5- هنگام شب بیشتر مراقب باشید

موقع خواب شب، یک «دو برابر کننده پوشک» به کهنه بچه یا پوشک او اضافه کنید.

«دو برابر کننده پوشک»، یک پارچه ضخیم و یا یکبار مصرف است که قدرت جذب رطوبت توسط پوشک را در شب خیلی زیاد می کند. تصویر روبرو این پارچه را نشان می دهد.

همچنین می توانید از پوشک های مخصوص شب استفاده کنید.

قبل از خواب شب، پوشک کودک خود را عوض کنید، حتی اگر خواب است.

اگر او قبل از خواب شیر خورده است و یا پوشک او کثیف است، او را عوض کنید.

 

6- اندازه پوشک را به درستی انتخاب کنید

اگر می بینید ادرار کودک مرتبا از پوشک او پس می زند و یا پاهای او در محل بستن پوشک قرمز می شوند، ممکن است پوشک او برایش کوچک شده باشد.

اگر پوشک برای کودک کوچک باشد و سفت بسته شود، می تواند باعث قرمزی و حتی بریدگی و سوختگی پای کودک گردد.

اگر اندازه پوشک خیلی بزرگ یا خیلی کوچک باشد، باعث اذیت کودک می شود.

لذا موقع خرید دقت کنید پوشک متناسب با سایز کودک خود را انتخاب کنید. اندازه پوشک ها بر اساس وزن کودک، با عدد روی بسته بندی آن ها مشخص شده است، مثلا برای کودک 10 تا 15 کیلوگرم پوشک شماره 2 یا 3.

 

7- پوشک را تند، ولی با دقت عوض کنید

اگر موقع تعویض پوشک، کودک شما بی قراری می کند و زیاد تکان می خورد، طوری که نمی گذارد پوشک او را عوض کنید، می توانید با دادن یک اسباب بازی به او، یا با صحبت کردن و شعر خواندن برای او و یا توسط حرکات اطرافیان، حواس او را پرت کنید و در این فاصله پوشک او را سریع، ولی با دقت عوض کنید. لذا از قبل باید روش سریع عوض کردن پوشک بچه را یاد گرفته باشید.

 

8- از بوی بد پوشک جلوگیری کنید

برای جلوگیری از پخش شدن بوی پوشک کثیف در فضای خانه، پوشک را کاملا ببندید (مطابق شکل) و آن را در کیسه زباله بریزید و در کیسه را ببندید.

روزی یک بار، کیسه زباله مخصوص پوشک بچه را از خانه بیرون ببرید و درون سطل زباله کوچه خود بریزید.

اما به یاد داشته باشید که وقتی پوشک های کثیف را درون کیسه نایلونی انداختید، ابتدا در کیسه را محکم ببندید و سپس در سطل بزرگ زباله کوچه خود بیندازید تا پوشک های کثیف باز نشوند.

کهنه پارچه ای بچه را نیز فورا بشویید و نگذارید بماند تا بوی آن در خانه پخش شود.

 

9- با مواد بودار نشویید

کهنه پارچه ای بچه را با آب و مواد شوینده مخصوص مثل صابون لباس بچه بشویید و جلوی آفتاب پهن کنید تا خشک شود.

صابون مخصوص لباس بچه، بدون بو و مواد آلرژی زا است، لذا باعث حساسیت پوستی کودک نمی شود. از مواد شوینده معطر برای شستن لباس و کهنه های بچه استفاده نکنید.

اگر هم می خواهید در ماشین کهنه شوی، کهنه های کودک خود را بشویید، ابتدا ادرار و مدفوع کودک را با دست زیر آب بشویید و سپس در ماشین بیندازید.

برای شستن لباس کودک، آن ها را جدا از لباس سایر افراد خانواده در ماشین لباسشویی بریزید و از مواد شوینده بدون بو استفاده کنید.
کودک پسر

 10- فقط در مورد پسر بچه ها

موقع تعویض پوشک پسر بچه خود، قبل از بستن پوشک، سر آلت تناسلی او را به سمت پایین قرار دهید تا موقع ادرار کردن، ادرار او از بالای پوشک بیرون نزند.

همچنین مراقب باشید در فاصله بین باز کردن پوشک کثیف و پوشاندن پوشک تمیز، پسرتان ادرار نکند. می توانید در این فاصله، یک تکه پارچه روی آلت تناسلی او قرار دهید تا در صورت ادرار کردن، به اطراف نپاشد.


برای ارسال نظرات خود اینجا کلیک کنید

 

چند دلیل خوب برای خوردن گلابی

بافت نرم و آبدار گلابی به مذاق خیلی‌ها خوش می‌آید و می‌توانید از این میوه‌ی خوش‌طعم به عنوان دسر یا میان‌وعده‌ی کامل استفاده کنید.

اگر جزو افرادی هستید که مدام حساب‌وکتاب کالری‌های مصرفی‌تان را دارید و نمی‌خواهید چاق شوید باید بدانید که یک عدد گلابی متوسط حدود 96 کیلوکالری انرژی دارد. درعین‌حال این میوه‌ی خوشمزه حاوی خواصی است که برای سلامتی لازم‌اند و نمی‌شود از آن چشم‌پوشی کرد. برای همین هم 6 دلیل خوب می‌آوریم تا کاملا قانع شوید که باید گلابی میل کنید. با ما همراه باشید.

 
گلابی میزان کلسترول را کاهش می‌دهد

یک عدد گلابی متوسط حاوی 5 گرم فیبر است که حدود 20 درصد نیاز روزانه‌ی ما به فیبر را تامین می‌کند. 3 گرم از این 5 گرم جزو فیبرهای حلال در آب هستند. در بین این فیبرها فیبر پکتین می‌تواند میزان کلسترول بد خون یاLDL را کاهش دهد. برای همین اگر کلسترول تان بالا است می‌توانید به این میوه‌ی آبدار اعتماد کنید.

 
گلابی سیستم ایمنی بدنتان را تقویت می‌کند

نتایج یک پژوهش فرانسوی نشان می‌دهد که فیبرهای حلال سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. محققان به موش‌های آزمایشگاهی مواد غذایی حاوی این فیبرها داده و مشاهده کردند که این موش‌ها کمتر مریض شدند و حتی زودتر از موش‌های دیگری که فیبرهای غیر حلال مصرف کرده‌اند بهبود یافته‌اند. گلابی هم سرشار از این فیبرهای حلال یا محلول در آب می‌باشد که باعث تقویت سیستم ایمنی بدن شده و بدنتان را در برابر بیماری‌ها مصون می‌دارد. توجه داشته باشید فیبرهای غیر حلال که بیشتر در پوست این میوه قرار دارند باعث هضم و دفع سریع غذا می‌شوند. برای همین امکان دارد برای افرادی که روده‌های حساسی دارند دردسرساز شود.

 
گلابی با پیری زودهنگام پوست مقابله می‌کند

بدون شک هیچ کس دوست ندارد پوستش به این زودی‌ها دچار چین و چروک شده و پیر شود. اگر شما هم حواستان به شادابی پوستتان هست یک دلیل خوب دارید تا گلابی بیشتری میل کنید آن هم با پوست. زمانی که گلابی به طور کامل می‌رسد پوست آن مانند پوست سیب پر از ترکیباتی می‌شود که باعث از بین بردن رادیکال‌های آزاد می‌شود. رادیکال‌های آزاد مولکول‌های آسیب‌رسانی هستند که باعث تخریب سلول‌ها می‌شوند. محققان اتریشی به این نتیجه رسیده‌اند که ترکیبات موجود در پوست و گوشت گلابی به مرور به یک سری آنتی‌اکسیدان‌های مفید تبدیل می‌شوند که با این رادیکال‌های آزاد مقابله کرده و آسیب‌های آن‌ها را خنثی می‌کنند.

بدون شک هیچ کس دوست ندارد پوستش به این زودی‌ها دچار چین و چروک شده و پیر شود. اگر شما هم حواستان به شادابی پوستتان هست یک دلیل خوب دارید تا گلابی بیشتری میل کنید آن هم با پوست

گلابی به شما انرژی مضاعف می‌دهد

کیست که این روزها از خستگی روزمره گلایه نکند و نگوید که کم انرژی شده است؟! اگر یک فنجان (250 میلی‌لیتر) گلابی خردشده را به سالاد ناهارتان اضافه و میل کنید. در این صورت حدود 10 درصد ویتامین C مورد نیاز روزانه‌تان را دریافت کرده‌اید. ویتامین C باعث می‌شود آهن زودتر جذب شود. آهن نیز وظیفه‌ی ساخت هموگلوبین‌ها و اکسیژن‌رسانی به سلول‌ها را بر عهده دارد. زمانی که سلول‌هایتان به میزان کافی اکسیژن دریافت کنند و آهن لازم در خونتان شناور باشد به این سادگی‌ها تسلیم خستگی نخواهید شد.

 
گلابی سلول‌های خاکستری مغزتان را تقویت می‌کند

یک عدد گلابی متوسط حاوی 15 درصد مس مورد نیاز روزانه‌ی سیستم عصبی است. یون‌های مس روی ناقل‌های عصبی موثر در عملکرد سیناپس‌ها (منطقه‌ی تماس بین نرون‌ها و عضلات) تأثیر می‌گذارد. قدرت یادگیری و به یادسپاری ما به نیرو و توان ناقل‌های عصبی بستگی دارد. یعنی اگر ناقل‌های عصبی ما درست به وظایفشان عمل نکنند هم یادگیری‌مان به مشکل بر می‌خورد و هم قدرت به یادسپاری‌مان. مس باعث تقویت عملکرد ناقل‌ها می‌شود و گلابی هم یکی از میوه‌های تامین کننده‌ی مس مورد نیاز بدن است.

 
گلابی خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد

سرطان یکی از مرگبارترین، دردناک‌ترین و پرهزینه‌ترین بیماری‌های موجود است که بهترین روش مقابله با آن پیشگیری است. اگر عادت کنید بعد از ظهرها یک عدد گلابی متوسط میل کنید به راحتی 8 درصد نیاز روزانه‌تان به ویتامین K را تامین کرده‌اید. محققان با بررسی‌های متعدد به این نتیجه رسیده‌اند افرادی که ویتامین K بیشتری دریافت می‌کنند کمتر از بقیه به سرطان مربوط به سیستم ایمنی بدن مبتلا می‌شود.

بهترین کفش برای دانش آموزان

از قدیم گفته اند، پا قلب دوم انسان است. پس همواره باید در شرایط خوبی قرار داشته باشد، از این رو بجاست که در انتخاب کفش مناسب به ویژه برای دانش آموزان دقت شود.

کفش مدرسه

این روزها با توجه به نزدیک شدن به ماه مهرو باز شدن مدرسه ها، اغلب خانواده های ایرانی به دنبال کفش مناسب برای دانش آموزان هستند، زیرا کفش ها ضمن استحکام زیاد، باید برای استفاده دانش آموزان راحت باشند.

بررسی ها نشان می دهد که نخستین بار، انسان های عصر یخبندان که نزدیک به پنج میلیون سال پیش زندگی می کردند به دلیل شرایط نامساعد آب و هوایی، از کفش استفاده کردند.

مدارک دیگر گواه این است که کفش برای اولین بار در اواخر عصر پارینه سنگی وارد زندگی انسان شده، یعنی زمانی که انسان هنر دباغی چرم را فرا گرفته است.

در ابتدا شکل ظاهری کفش ها به صورت نوارهایی از جنس چرم و یا علف های خشک بوده است که انسان ها به دور پای خویش می پیچیدند. بعدها تکه ای از چرم به صورت بیضی شکل، روی کفش ها اضافه شد که با یک نوار تسمه چرمی بسته می شده است.

بر اساس یافته های باستان شناسی هدف اولیه انسان از ساخت کفش، حفظ کف پا از خطرات محیطی بوده است. بعدها قسمت رویه و سپس لایه داخلی با هدف راحتی و حفاظت پا در برابر زخم شدن به کفش ها اضافه شد.

کارشناسان براین باورند که امروزه با پیشرفت های بشر در عرصه های مختلف علمی می توان اختلالاتی همچون صافی کف پا، مشکلات زاویه ای زانو و برخی از انواع پادردها را به ویژه در میان کودکان و نوجوانان با اعمال تغییراتی در رویه، پاشنه و کفی کفش درمان کرد.
زمان خریدن کفش به توصیه اهل فن بهتر است در پایان روز (عصر یا غروب) باشد، زیرا در این زمان اندازه پاها واقعی تر است و بهتر است هر دو لنگه کفش را فرد امتحان کند، زیرا بین اندازه پاها تفاوت های جزیی وجود دارد

مجتبی اجاقی، متخصص فیزیوتراپی در مورد انتخاب کفش مناسب برای دانش آموزان می گوید:

«والدین باید کفشی مناسب برای استفاده فرزندانشان در مدرسه تهیه کنند، زیرا پای آنها باید بیش از چهار ساعت در محیط مدرسه در داخل این کفش باشد و در عین حال باید پای دانش آموز در این کفش راحت باشد.

انتخاب کفش برای دانش آموزانی که شکل و ساختار پای آنها از نظر وضعیت قوس های پا دارای مشکلاتی است، باید با نظر پزشک متخصص انجام شود.

کفش از دو قسمت اصلی کفی و رویه تشکیل شده است. کفی همان قسمتی است که پا روی آن قرار می گیرد و از بیرون در تماس با زمین است. این بخش به دلیل وزن بدن و ضربات ناشی از برخورد آن با زمین ، باید علاوه بر ضخامت کافی، ضربه گیر خوبی هم باشد.

کفش مناسب باید انعطاف پذیری مناسبی هم داشته باشد، به ویژه در محل مفاصل یعنی جایی که هنگام راه رفتن انگشتان از آنجا خم می شوند.

همچنین کفی کفش نیز باید با شکل پا متناسب یا منطبق باشد، یعنی به شکل قوس های طبیعی کف پا باشد. سفتی و نرمی بیش از حد در این ناحیه و عدم وجود قوس های مناسب و منطبق با کف پا موجب بروز دردهایی در کف، مچ پا و یا حتی زانو می شود.
کفش مدرسه

قسمت رویه بخشی است که روی پا را می پوشاند. بهترین جنس برای این قسمت چرم است، زیرا هم انعطاف پذیری دارد و هم جاذب رطوبت است. بهتر است رویه های کفش بند دار باشند.

علاوه بر این باید در تهیه کفش به طول یا قد کفش نیز توجه کرد. بر این اساس کفشی استاندارد است که وقتی آن را به پا می کنید، قسمت جلوی کفش با نوک بلندترین انگشت پا، یک تا دو سانتیمتر فاصله داشته باشد.

زمان خریدن کفش به توصیه اهل فن بهتر است در پایان روز (عصر یا غروب) باشد، زیرا در این زمان اندازه پاها واقعی تر است و بهتر است هر دو لنگه کفش را فرد امتحان کند، زیرا بین اندازه پاها تفاوت های جزیی وجود دارد.

امتحان کردن کفش فقط پوشیدن آن نیست. بعد از پوشیدن کفش باید در صورت امکان روی یک سراشیبی راه رفت و در این حالت اگر قسمت جلوی کفش به نوک انگشتان فشار بیاورد، این کفش مناسب نیست.

برای بررسی قسمت پاشنه بهتر است با آن چند پله بالا برویم. اگر هنگام بالا رفتن از پله احساس می کنید که قسمت پاشنه ی کفش نسبت به پاشنه ی شما بیش از اندازه به بالا و پایین حرکت می کند (بیش از نیم سانتی متر) باز هم این کفش مناسب نیست.

کفش های معمولی (غیر ورزشی) اغلب برای ورزش مناسب نیستند، ولی بیشتر کفش های ورزشی به ویژه آنهایی که برای دویدن و یا به صورت چند منظوره ساخته می شوند، می توانند برای راه رفتن مورد استفاده قرار گیرند.

بهترین کفش ها هم پس از مدتی خواص و حالت خود را از دست می دهند. بنابراین بسیاری از کفش هارا باید قبل از این که ظاهرا فرسوده شوند، تعویض کرد.

استفاده از کفش مناسب می تواند مانع بروز بسیاری از صدمات عضلانی اسکلتی شود و سلامت حرکتی دانش آموزان را به همراه داشته باشد، زیرا پوشیدن کفش مناسب این امکان را برای دانش آموز فراهم می کند که بسیاری از فعالیت های روزمره و یا ورزشی را به راحتی انجام دهد.»