دانستنی های جالب درباره سازمان ملل + عکس

 

شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل امروز با سخنرانی بان‌کی‌مون دبیر کل سازمان ملل آغاز به کار کرد در اولین روز جلسه مجمع عمومی در دو نوبت صبح و عصر ۳۴ نفر از نمایندگان و سران کشورهای مختلف به بیان دیدگاه‌های خود درباره مسائل مختلف جهانی می‌پردازند.

باتوجه به اهمیت “نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل†که اصلی‌ترین رکن “سازمان ملل†می‌باشد و بصورت سالانه از سه‌شنبه سومین هفته سپتامبر برگزار می‌شود.

اما نکات و ابهاماتی در چگونگی سخنرانی‌های مقامات عالی رتبه جهان در نشست عمومی سازمان ملل وجود دارد که در این گزارش به برخی از آن‌ها پرداخته خواهد شد و سعی می‌شود به سوالات زیر پاسخ داده شود: 
 

آیا محدودیت زمانی برای سخنرانی وجود دارد یا مقامات می‌توانند هر چقدر تمایل دارند صحبت کنند؟ 

 

چرا برخی از کشورها در ردیف اول سالن جای می‌گیرند و برخی دیگر در ردیف‌های آخر؟

با توجه به اینکه “Iran†با “I†آغاز می‌شود، چرا دکتر روحانی بیست‌ و چهارمین سخنران مجمع عمومی سازمان ملل خواهد بود؟‌

چرا رییس‌جمهور برزیل همیشه اولین سخنران است؟ 
 

قواعد مربوط به طرز کار مجمع عمومی در ماده ۴ منشور و مقررات داخلی مجمع بیان شده‌ است. مجمع عمومی خود آیین‌نامه داخلی را تنظیم می‌کند و به لحاظ اینکه مقررات داخلی‌ آن ماهیت قراردادی ندارد، می‌تواند بدون آنکه مشکلات مربوط به تغییر منشور مطرح شود آن را تغییر دهد. 

مجمع عمومی سازمان ملل چقدر طول‌ می‌کشد؟

اعضای “مجمع عمومی سازمان ملل†سالانه به مدت دو هفته در مقر این سازمان در “نیویورک†آمریکا دور گرد هم می‌آیند. در این مدت اقداماتی نظیر تکشیل مجمع عمومی گرفته تا تا تصویب پیش‌نویس قطع‌نامه اجام می‌گیرد. این پیش‌نویس به طور سنتی با اتفاق آرای مجمع در روز آخر انجام می‌شود.

براساس قطع‌نامه ۵۷٫۳۰۱ مصوب ۱۳ مارس ۲۰۰۳، دور اول مجمع عمومی سازمان ملل ۲۴ سپتامبر آغاز شده و  تا ۲۷ سپتامبر به طول می‌انجامد، سپس پس از استراحتی دو روزه، دوباره مجمع عمومی سازمان ملل، کار خود را از دوشنبه ۳۰ سپتامبر  آغاز می‌کند و تا چهارشنبه ۲ اکتبر ۲۰۱۳ ادامه خواهد داشت. 

 

کشورها چگونه برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل ثبت نام می‌کنند؟

براساس آیین‌نامه داخلی سازمان ملل، درخواست‌های کشورهای مختلف برای سخنرانی باید تا قبل از ۲۸ ژوئن گذشته بدست دبیرخانه سازمان ملل رسیده باشد. به علاوه درخواست‌ها باید به صورت رسمی، توسط نماینده دائم کشورها در سازمان ملل و به صورت حضوری به  دبیرخانه مجمع عمومی سازمان ملل برسد. بعد از وصول درخواست سخنرانی،  مرجع ذیربط رسیدی را به عنوان گواهی ثبت نام سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل به نماینده  کشور درخواست کننده ارائه می‌کند. 

 

ترتیب سخنرانان چگونه است/ برزیل اولین سخنران همیشگی مجمع عمومی سازمان ملل

اما یکی از ابهام‌انگیزترین بخش‌های مجمع سالانه عمومی سازمان ملل، ترتیب سخنرانان است، به‌طوری که به گفته هومن موثق، استادیار حقوق دانشگاه شهید بهشتی قاعده حقوقی خاصی برای سخنرانی روسای جمهور کشورها در اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل وجود ندار و هرآنچه هست، به شکل عرف میان کشورها متداول شده است.

برزیل به طور سنتی اولین کشوری است که در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی می‌کند. در سال ۱۹۴۷ اوسوالدو آرانا Oswaldo Aranha وزیر سابق خارجه برزیل ریاست اولین جلسه ویژه مجمع سازمان ملل و دومین جلسه مجمع عمومی را بر عهده گرفت. از آن به بعد برزیل اولین کشوری بوده است که در مجمع عمومی سازمان ملل به سخنرانی می‌پردازد. 

به علاوه، در زمانی که نماینده دائم کشور برای سخنرانی مقامات خود در سازمان ملل به دبیرخانه این سازمان مراجعه می‌کند، از او خواسته می‌شود با مشورت با مقامات کشور خود هر چه زودتر سه اولویت شرایط سخنرانی خود را تعیین کنند:‌

اولا تمایل دارند صبح سخنرانی کنند یا بعد از ظهر. دوما در چه روزی از هفته می‌خواهند سخنرانی انجام شود. همچنین گزینه‌ها و اولیت‌ها باید به صورت شفاف بیان شود و باید مشخص شود چه کسی قرار است سخنرانی کند. 

 

 
دیگر اولویت‌های ترتیب سخنرانان مجمع عمومی از این قرار هستند: 


*ابتدا  کشورهای عضو و بعد از آن کشورهای ناظر مانند فلسطین سخنرانی می‌کنند. دیگر نهادها هم می‌توانند در آخر جلسه سخنرانی خود کنند.

*سخنرانی‌ها بر اساس نوع درخواست مقامات صورت خواهند گرفت و در لیست سخنرانی  قرار خواهند گرفت.

گاهی اوقات هم به خاطر تعدد سخنران‌ها، قرعه‌کشی می‌شود. 
 

در کل، قوانین مدونی درباره ترتیب سخنرانی‌های سران کشورهای مختلف در مجمع عمومی سازمان ملل وجود ندارد و بنا به شرایط مختلف و عرف، صورت می‌گیرد. 

 

کدام کشورها در کدام ردیف‌های سالن قرار می‌گیرند؟

برخلاف سخنرانی‌های نامنظم، برای صندلی‌ها قوانین خاصی وجود دارد. براساس آیین‌نامه مجمع عمومی سازمان ملل اولین صندلی مجمع براساس قرعه‌کشی انتخاب می‌شود که این بار نوبت به کرواسی رسید. این بار هیئت کراوسی در اولین ردیف در سمت راست دبیر کل قرار می‌گیرند و دیگر کشورهای براساس حروف الفبای انگلیسی کنار هم خواهند نشست.

رییس‌جمهور تا چه مدت می‌تواند سخنرانی کند؟

مهدی دانش یزدی، کارشناس امور حقوقی و بین‌الملل، در ارتباط با عرف و قواعد سخنرانی روسای جمهور در اجلاس‌های سالانه مجمع عمومی اظهار داشت: برای نشست‌هایی که تعداد زیادی از روسای کشورها در آن حاضرند وقت محدودی قبل از سخنرانی مقامات کشورها تعیین می‌شود. زمانی که هیات رئیسه مجمع عمومی متشکل از رئیس مجمع و روسای کمیته‌های شش‌گانه و معاونین مجمع عمومی تشکیل می‌شود، این هیات به طور معمول زمان سخنرانی مقامات را تعیین می‌کنند. به عنوان مثال اگر زمان تعیین شده ۱۵ دقیقه باشد، این زمان به همه هیات‌های مدعو اعلام می‌شود و زمان سخنرانی هر یک از روسای جمهور یک چراغ پیش روی او روشن است که تا پایان زمان تعیین شده سبز رنگ است و چنانچه سخنرانی از زمان تعیین شده فراتر رفت این چراغ زرد می‌شود و پس از چند بار اخطار این چراغ قرمز رنگ می شود.

وی تاکید کرد: با این حال هیچ قانون یا دستورالعملی برای سخنرانی روسای جمهور در اجلا‌س‌های سالانه مجمع عمومی وجود ندارد چراکه فرض اولیه بر این است که شان و جایگاه رهبران کشورها بالاتر از آن است که برایشان حدود و قوانین عملکردی تعیین کرد.

گفتنی است، طولانی‌ترین نطق در مجمع عمومی سازمان ملل به سخنرانی فیدل کاسترو در سال ۱۹۶۰ مربوط می‌شود. رهبر کوبا در آن زمان

 چهار ساعت سخنرانی کرده بود. 

 

برخی دیگر از قوانین سخنرانی در سازمان ملل

*به نماینده‌های دائم کشورها توصیه می‌شود تا در روز سخنرانی برای رییس‌جمهور یا مقام عالی‌رتبه خود درخواست زمان سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل کنند.

*در صورت تغییر سخنران، نوبت سخنرانی کشور مورد نظر  بعد از آخرین سخنران خواهد رسید.

*براساس قطع‌نامه ۵۱٫۲۴۱ مجمع عمومی سازمان ملل مصوب ۳۱ جولای سال ۱۹۹۷، لیست سخنران‌های هر روز باید در همان روز کامل شده و نمی‌توان سخنرانی خود را به روز بعد موکول کرد.

*سخنرانی‌ها باید به زبان‌های رسمی سازمان ملل از قبیل انگلیسی، فرانسوی، روسی یا اسپانیایی و عربی ترجمه شوند.

 

 

حسن روحانی در سازمان ملل چه گفت ؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

روحانی گفت: مردم ایران در انتخابات اخیر تدبیر و امید را برگزید. ایران لنگرگاه ثبات در منطقه است.

هرگونه محاسبه نادرست از وضعیت خود و دیگران در شرایط فعلی آسیب‌های زیادی به بار دارد.

نظامی‌گری و استفاده از ابزارهای نظامی نمونه‌ای از ناکارآمدی تداوم کنش‌های قدیمی است.

انتقاد روحانی از تحمیل فرهنگ غربی به کشورهای دیگر

هیچ تضمینی ندارد دوران آرامش بین قدرتهای بزرگ نیز در دام گرفتار نیاید.

ایران هراسی و شیعه هراسی تهدیدی جدی علیه ثبات جهانی است.

یکی از تهدیدهای خیالی که شکل گرفته، خطر موهوم ایران است. به بهانه این خطر موهوم چه جنایت‌هایی در سه دهه گذشته صورت نگرفته. تسلیح صدام به سلاح شیمایی و حمایت از طالبان از این دست جنایت هاست.

آنها که دم از تهدید ایران میزنند یا خود تهدیدی برای صلح بین الملل هستند یا به آن دامن میزنند. ایران در آرمان و عمل منادی صلح عادلانه در جهان بوده است.

انتقاد شدید روحانی از اشغال فلسطین و جنایات علیه ملت فلسطین.

انتقاد روحانی از تقویت گروه‌های افراطی توسط برخی کشورها در سوریه. روحانی: از ابتدا تاکید کردیم سوریه راه حل نظامی ندارد.

هدف مشترک جامعه بین‌المللی باید متوقف کردن کشتار بیگناهان باشد. از پذیرش کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی توسط سوریه استقبال میکنیم.

استفاده از ابزار زور تنها به گسترش خشونت در منطقه دامن خواهد زد.

تروریسم بلایی خشن، فراگیر و فرامرزی است. اما افراط ها و خشونت‌هایی که تحت عنوان مبارزه با  تروریسم و استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین علیه مردم بیگناه استفاده می شود.

اشاره روحانی به ترور دانشمندان هسته‌ای ایران و طرح این پرسش که آیا ترور کنندگان محکوم شدند؟

انتقاد روحانی از تحریم ها علیه ایران. روحانی: تحریم‌ها به مردم عادی آسیب می‌زند. تحریم ها خشونت آمیزند. یکجانبه و چندجانبه ندارند، همگی ناقض حقوق مسلم بشری از جمله حق توسعه و صلح و فراتر از همه حق حیات می باشند.

نتیجه تحریم همان آتش افروزی و جنگ طلبی و نابودی انسانهاست. این آتش فقط دامن قربانیان تحریم را نمیگیرد بلکه دامن تحریم کنندگان را هم خواهد گرفت.

جمهوری اسلامی ایران باور دارد که با ترکیب  هوشمندانه‌ای از امید و اعتدال می توان همه چالش ها را مدیریت کرد. جنگ افروزان میخواهند امیدها را بخشکانند. در حالی که امید به تغییر مثبت مفهومی فطری دینی و فراگیر و جهانی است.

به صراحت اعلام میکنم که هدف جمهوری اسلامی ایران از فعالیت هسته‌ای صلح آمیز است. سلاح هسته ای و کشتار جمعی هیچ جایگاهی در دکترین دفاعی ایران نداشته و با باورهای بنیادین مذهبی و اخلاقی ما در تعارض است. منافع ملی ما ایجاب میکند هرگونه نگرانی منطقی پیرامون برنامه هسته‌ای کشورمان را مرتفع کنیم.

پذیرش حق غنی سازی در  خاک ایران و سایر حقوق هسته‌ای تنها راه است. دانش هسته‌ای در ایران بومی شده است. تصور اینکه با مانع شدن از برنامه هسته‌ای ایران از طریق اعمال فشارهای غیرقانونی میتوان صلح آمیز بودن این برنامه را تضمین کرد، موهوم و غیرواقع‌بینانه است.

ایران ضمن پافشاری برحقوق خود، آماده گفتگوهای بدون تاخیر برای اعتمادسازی متقابل و رفع دوسویه ابهامات از طریق شفافیت کامل می باشد.

ایران به دنبال افزایش تنش با ایالات متحده آمریکا نیست. من سخنان امروز اوباما را با دقت دنبال کردم.  در صورت عزم سیاسی رهبران آمریکا و خودداری از دنبال کردن منافع گروه های فشار جنگ طلب میتوان به چارچوبی برای مدیریت اختلافات رسید. در این چارچوب موضع برابر، احترام متقابل و اصول مسلم شناخته شده بین المللی باید مبنا باشد. البته در این زمینه انتظار ما از واشنگتن شنیدن صدای واحد است.

در این سالها یک صدای مسلط پیاپی شنیده شده که گزینه جنگ روی میز است. اما امروز بگذارید در برابر این سخن غیرقانونی و ناکارآمد بگویم که “صلح در دسترس است†پس به نام جمهوری اسلامی در گام نخست پیشنهاد میکنم طرح جهان علیه خشونت و افراطی گری در دستور کار سازمان ملل قرار گیرد و همه سازمانها تلاش های جدیدی را برای سوق دادن جهان به این سو سامان دهند. باید به جای گزینه ناکارآمد ائتلاف برای جنگ در جهان، به ائتلاف برای صلح پایدار در سراسر جهان اندیشید.
امروز جمهوری اسلامی ایران شما و همه جامعه جهانی را به برداشتن گامی فراپیش میخواند. دعوت جهان علیه خشونت و افراطی گری. 

باید افقی بگشاییم  که به جای جنگ، صلح و به جای خشونت،  مدارا و به جای خونریزی پیشرفت و به جای تبعیض، عدالت و به جای فقر، برخوردای و به جای استبداد، آزادی در جهان بهتر دیده شود.

علیرغم همه مشکلات عمیقا به آینده امیدوارم و تردیدی ندارم که آینده روشن است. اعتدال آینده دنیا را درخشان خواهد کرد. امید من از این باور مشترک همه ادیان آسمانی نشات میگیرد که جهان را سرانجامی نیکو و روشن است.