درمان های موضعی برای اختلال نعوظ

اختلال نعوظ یک نوع اختلال جنسی در مردان است که علاوه بر ایجاد استرس در مرد مبتلا گاهی دارای تبعات ناگوار مثل طلاق نیز می باشد. خوانندگان محترم باید بدانند که برای اختلال نعوظ درمان های مختلفی وجود دارد. متاسفانه در کشور ما اکثر مردم درمان را فقط دارو درمانی خوراکی و تزریقی تلقی می کنند، در صورتی که درمان بیماری های مختلف شامل انواع و اقسام بسیاری است. در کل درمان اختلال نعوظ به 2 دسته بزرگ تقسیم می شود:

• درمان های غیرجراحی

• درمان های جراحی

درمان های غیر جراحی اختلال نعوظ عبارتند از:

• درمان های اختصاصی

o تغییر در سبک زندگی

o روان درمانی

o هورمون درمانی

• درمان های غیر اختصاصی

o داروهای خوراکی

o داروهای موضعی

o دستگاه واکیوم

معمولا برای درمان اختلال نعوظ به شکل زیر عمل می شود؛ یعنی به ترتیب برای بیمار تجویز می شوند: داروهای خوراکی، داروهای موضعی، دستگاه واکیوم و جراحی. موضوع این مبحث داروهای موضعی است. در موارد زیر برای درمان اختلال نعوظ از داروهای موضعی استفاده می شود:

• داروهای خوراکی مؤثر نباشند

• داروهای خوراکی موارد منع مصرف داشته باشند

• شکل خوراکی دارو وجود نداشته باشد.

داروهای موضعی برای درمان اختلال نعوظ

1. کرم ها: این نوع داروها به شکل کرم تهیه شده و به صورت موضعی استفاده می شوند. این داروها چون به صورت موضعی اثر می کنند؛ بنابراین اثرات عمومی آن ها مثل اثر بر روی فشارخون و قلب اندک است.

• مهم ترین آن ها آلپروستادیل است که به شکل کرم ساخته شده است و انقلابی در درمان اختلال نعوظ ایجاد کرده است. این دارو در دنیا فقط توسط یک کارخانه ساخته می شود و داروی بسیار مؤثر و کم عارضه است. این دارو نیم ساعت قبل از نزدیکی به پوست آلت تناسلی مالیده شده و سبب ایجاد نعوظ می گردد.

• کرم نیتروگلیسرین که 20 دقیقه قبل از نزدیکی به پوست آلت تناسلی مالیده می شود.

2. محلول ها: مهم ترین آن ها محلول ماینوکسیدیل می باشد که 20 دقیقه قبل از نزدیکی استفاده می شود.

3. شیاف: داروی آلپروستادیل به شکل شیاف داخل مجرا نیز ساخته شده است (شکل 1). این دارو دارای وسیله ای است که با آن شیاف وارد مجرای ادرار شده و دارو از طریق مخاط مجرا جذب می شود. این دارو فوق العاده مؤثر و کم عارضه است.

4. داروهای تزریقی: برای استفاده از این نوع داروها به بیمار یاد داده می شود که مثل انسولین دارو را در آلت تناسلی خودش تزریق کند. انواع مهم داروهای تزریقی برای درمان اختلال نعوظ عبارتند از:

• پاپاورین: قدیمی ترین و ارزان ترین بوده ولی پرعارضه است. در دراز مدت سبب فیبروز اجسام غاری می گردد.

• پروستاگلاندین: موثرترین و کم عارضه ترین داروی تزریقی است. این دارو فوق العاده مؤثر است و عیب آن گران بودن آن است. این دارو به شکل خودکار تهیه شده است و دارای سوزن سرخود است و بیمار به راحتی می تواند آن را تزریق کند (شکل 2).

• موکسی سیلات: داروی دیگر تزریقی است و در 60 درصد بیمارانی که داروهای خوراکی موثر نبوده اند سبب ایجاد نعوظ می شود.

یک عارضه مهم داروهای تزریقی ایجاد نعوظ طولانی مدت است. اگر نعوظ تا 4 ساعت از بین نرفت حتما بیمار باید به بیمارستان جهت درمان لازم مراجعه نماید.

منبع: آقای دکتر محمدرضا صفری نژاد، جراح بیماریهای کلیه و مجاری ادراری، استاد دانشگاه