اطاعت از حضرت عیسی (ع)؟
اطاعت از حضرت عیسی (ع)؟
آیا در آخرالزمان مسلمانان نیز از حضرت عیسی (ع) که نزول کرده باید پیروی کنند؟
در قرآن آمده است: «عیسی در آخرالزمان، ظهور خواهد کرد و همه باید از او پیروی کنند». آیا مسلمانان نیز باید از او پیروی کنند؟
در قرآن آمده است: «عیسی در آخرالزمان، ظهور خواهد کرد و همه باید از او پیروی کنند». آیا مسلمانان نیز باید از او پیروی کنند؟
در قرآن کریم به اینکه حضرت عیسی علیه‌السلام در آخرالزمان نزول می‌کند، صریحاً اشاره نشده است. در قرآن آمده است:
وَ إِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِها وَ اتَّبِعُونِ هذا صِراطٌ مُسْتَقیم.[۱]
و او (عیسی)، سبب آگاهی به روز قیامت است (نزول عیسی، گواه نزدیکی روز رستاخیز است) هرگز، در آن تردید نکنید و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است.
این آیه، به آمدن حضرت عیسی علیه‌السلام در آخرالزمان، تعبیر و تفسیر شده است، لکن روایات زیادی داریم که دلالت دارند بر این که هنگام ظهور امام موعود، حضرت عیسی در پشت سر آن حضرت نماز خواهد خواند و برای نصرت او تلاش خواهد کرد.
جابربن‌عبدالله می‌گوید:
از پیامبر شنیدم که می‌فرمود: حضرتش، نازل می‌شود و امیر مسلمانان (مهدی علیه‌السلام) می‌گوید: «بیا با تو نماز بگذاریم». می‌گوید: نه، بعضی از شما، امام و امیر بعضی دیگرید و این، احترامی است که خدا به این امت گذاشته است.[۲]
و نیز از پیامبر اسلام نقل شده که فرمود: «از ذریه من، مهدی وقتی قیام کند، حضرت عیسی برای نصرت او می‌آید و در پشت سر او نماز می‌خواند».[۳]
با توجه به اینکه در آن زمان، حجت خداوند در میان مخلوقات عالم، امام مهدی علیه‌السلام است، بر همه واجب است که از او پیروی کنند، نه از کس دیگر. شاهد بر این، بیانی است که مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع‌البیان گفته‌اند: «حضرت عیسی علیه‌السلام در وقت خروج حضرت مهدی علیه‌السلام نزول می‌کند و در این زمان، همه ملل، ملت واحده که همان ملت اسلام حنیف و دین ابراهیم است، می‌گردند».[۴]
بنابراین، تفاوتی میان دعوت این دو بزرگوار نیست. علاوه بر آنکه امامت و رهبری امت، بر عهده امام مهدی علیه‌السلام است و حضرت عیسی علیه‌السلام با آن حضرت، همراه و همگام خواهد بود و برای برپایی حکومت دینی، به دعوت و ارشاد مردم می‌پردازند.
------------------------------------------------------------------------------
پی‌نوشت‌ها
۱. فتوحات مکیه، محیی‌الدین عربی، باب366، ص327.
۲. زخرف: 61.
۳. مجمع‌البیان، طبرسی، ج9، ص91.
۴. بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج14، ص349.
