چشم چرانی؛ مقصر مرد است یا زن؟

حجت الاسلام خدایی تأخیر در امر ازدواج، را از عوامل بروز چشم چرانی دانست و گفت: این امر از هدایای نامطلوب فرهنگ و تمدن غرب به جوامع اسلامی بود، چه بسا تمام ارزش‌های اخلاقی و اسلامی و اجتماعی نادیده گرفته می‌شود.

عقیق: چشم چرانی در حقیقت در مقابل چشم پوشی است که به معنای نگاه شهوت آلود به نامحرم با قصد لذّت طلبی جنسی انجام می شود. نگاه‌های عادی و طبیعی در روابط اجتماعی که با افراد چه جنس موافق و چه جنس مخالف داریم، بحث تحریک شهوت و لذت جنسی در آن نیست و داخل در مفهوم و مقوله چشم چرانی نیستند ولی نگاه‌های ادامه داری که با انگیزه لذت جنسی و باعث تحریک شدن غریزه و میل جنسی می‌شود، تحت عنوان چشم چرانی تعریف می‌شود.

 

 

حجت الاسلام خدایی بیان اینکه منشأ تمام گناهان از چشم و چشم چرانی آغاز می‌شود، گفت: چشم پاک، فرد را از گناهان حفظ می‌کند و چشم ناپاک، زمینه ساز گناهان است.

 

این کارشناس مذهبی اظهارکرد: چشم دارای حد و مرز می‌باشد که اگر فردی از حدود این نعمت الهی تجاوز و تعرض کند به چیزهایی که مورد نظر و امضاء شارع مقدس نیست تعرض خواهد نمود. مراقبت از نگاه و اعتقاد به خدا و یقین داشتن به حضور او در همه جا، توجه به دستورات قرآنی و روائی و ازدواج و تقویت اراده و ... از عوامل کنترل چشم چرانی در برابر گناهان است.

 

حجت الاسلام خدایی با اشاره به آثار چشم چرانی گفت: چشم چرانی یک بیماری و عادت زشت و ناپسندی است که گریبان‌گیر برخی از افراد جامعه به دلایل مختلف شده است. برای مبارزه با این عادت ناپسند، باید مفهوم و آثار و عواقب و زمینه‌های بروز آن اطلاع یابیم و سپس از راهکارهای عملی آن نسبت به کنترل آن اقدام کرد.

 

وی با تاکید بر اینکه چشم چرانی در فضای اجتماعی و زندگی روزمره باعث نا امن شدن فضای اجتماعی می‌شود، که خود این امر زمینه بروز فساد و گذرگاه ورود به منجلاب و فسادهای اخلاقی و جنسی را مهیا می‌کند اظهارکرد: چشم چرانی امنیت و سلامت جامعه را به خطر می‌اندازد. نگاه‌های آلوده و مسموم و شهوت انگیز، آتش درون را شعله ور می‌سازد و محصولی به نام فحشاء و سیاهی دل را در پی دارد.

 

بی حجابی؛ هرزگی و چشم چرانی را رواج می‌دهد

 

وی در باب عوامل و زمینه‌های بروز چشم چرانی نیز گفت: خودنمایی جنس مخالف خصوصاً زن‌ها وقتی که عفت و حیاء خود را از دست بدهند و با بی حجابی، تجمّل و آرایش‌های کاذب و لباس‌های بدن نما وارد خیابان و بازار می‌گردند و زینت بخش و رونق دهی و منظر نگاه‌ها و تماشاهای جوانان می شوند هرزگی و چشم چرانی را رواج می‌دهند، خویشتن داری جوانان از بین می‌رود و مستقیماً بدون هیچ هزینه‌ای در دام فساد و شیطان گرفتار می‌شوند.

 

این کارشناس مسایل مذهبی تأخیر در امر ازدواج، را از عوامل بروز چشم چرانی دانست و گفت: این امر از هدایای نامطلوب فرهنگ و تمدن غرب به جوامع اسلامی بود، چه بسا تمام ارزش‌های اخلاقی و اسلامی و اجتماعی نادیده گرفته می‌شود.

 

حجت الاسلام خدایی با اشاره به این نکته که زن اگر حشمت و حیاء را از دست بدهد به بیراهه کشیده می‌شود و دیگران را نیز به بیراهه می‌کشاند اذعان کرد: لذا این عوامل باعث رغبت جنس مخالف شده و چشم چرانی را رواج می‌دهد.

 

وی احیاء اعتقادات و الزام به آن را از جمله راه‌های درمان چشم چرانی عنوان کرد و گفت: احادیث زیادی در خصوص توصیه و عمل به کارهای خوب در آموزه‌های دینی ما وجود دارد. از جمله امر و تأکید به ازدواج که این دستور اسلام و گردن نهادن به این سنت حسنه، چشم چرانی را علاج می‌بخشد.

 

پایبندی و مداومت به احکام اسلامی خصوصاً در تزکیه نفس و توجه به عواقب بد پدیده شوم چشم چرانی. توجه به آیات قرآن و روایات اهل بیت(ع) در خصوص بستن چشم و فرو انداختن چشم که بهترین عامل بازدارنده از شهوت است و از همه مهم تر اینکه انسان بداند که در محضر خداست. از دیگر نکاتی بود که این کارشناس مسایل مذهبی در خصوص راه‌های درمان چشم چرانی متذکر شد.

 

در حوزه فردی فقط، ارشاد و راهنمایی فرد چشم چران مؤثر است

 

حجت الاسلام و المسلمین خدایی در پاسخ به این سوال که برخورد جامعه و افراد با شخص چشم چران باید چگونه باشد نیز گفت: فرهنگ سازی و شناساندن معارف احکام و آموزه‌های دینی و آثار شوم چشم چرانی باید در جامعه گسترش یابد و بعد از فرآیند اتمام حجّت نسبت به آثار شوم چشم چرانی، باید افراد چشم چران برخورد جدی داشته باشد. مقوله امر به معروف و نهی از منکر را در دستور کار قرار گیرند. از این امر مهم نباید چشم پوشی کرد، با صراحت و قاطعیت خواسته شود تا رفتارش را تغییر دهد و بی قضاوت نباید گذر کرد.

 

وی با یاد آوری این نکته که برخوردهای فیزیکی، باعث تشدید و لجاجت افراد در حوزه اجتماعی آن خواهد داشت تصریح کرد: در حوزه فردی فقط، ارشاد و راهنمایی مؤثر خواهد بود.

 

وی در پایان وظیفه حکومت را در قبال این مهم، مهیا نمودن زمینه‌های امنیت، آرامش و آسایش و تصویب باورهای دینی در افراد دانست.