جنایات وهابیت علیه اهل سنت5
جنایات وهابیان در حج و تعطیلی حج
در سال 1219 به سبب فتنه و آشوب‌هایی که وهابیان در مسیر حجاج و عرفات ایجاد کرده بودند و محاصره مکه توسط وهابیان حتی یک تن از حجاج نتوانستند به زیارت کعبه بیایند. در سال 1220 هجری قمری که وهابیها بر مکه تسلط پیدا کرده بودند عراقی‌ها از حج و زیارت خانه خدا ممنوع شدند.
در سال 1221 نماینده وهابیها نزد سرپرست حجاج شامی آمده و گفت: به شرط عدم همراه داشتن محمل اجازه ورود به مکه و انجام حج را خواهید داشت و در نتیجه حاجیان شامی از همان محل به شام برگشتند و آن سال حج را برگزار نکردند.
در سال 1221 محمل مصری‌ها به دست سعود حاکم وهابیها آتش زده شد و پس از پایان برنامه حج کسی از طرف سعود ندا سر داد که سال دیگر کسی که ریش بتراشد نباید به حج بیاید و ضمناً این آیه قرآن را خواند«یا أیها الذین آمنوا انما المشرکون نجس فلا یقربوا المسجدالحرام بعد عامهم هذا» ترجمه: ای مؤمنان بدانید که مشرکان پلیدند پس از این سال دیگر به مسجدالحرام نزدیک نشوند. و از همان سال کاروان حج شامی‌ها و مصری‌ها به طور کلی غیر از وهابیان به اتهام شرک از اقامه حج و زیارت خانه خدا ممنوع شد.
بنابراین کاروان حجاج عراقی از سال 1220 و کاروان حجاج شامی از سال 1221 و کاروان مصر از سال 1222 قطع گردید. بدین ترتیب برنامه حج از عراق چهار سال، از شام سه سال و از مصر دو سال قطع شد تا اینکه در سال 1224 هجری قمری نخستین دولت سعودی و وهابی سرنگون شد و مدینه منوره و مکه معظمه از آلودگی‌های وهابیان پاک شد و حج آزاد گشت.
به واسطه حمایت‌های انگلیس مجددا با تشکیل دومین دولت سعودی و تسلط مجدد وهابیها بر مدینه منوره و مکه معظمه در سال 1924.م محدودیت‌هایی برای حجاج ایجاد شد.
در سال 1443 هجری قمری به دلیل جنگ میان وهابیان و اهالی مکه و جده در این سال نیز برنامه حج کاملاً تعطیل گشت.
6 ذی‌الحجه- در سال 1344 وهابیان به دلیل حرام دانستن برخی اعمال حجاج مصری در منی مصریان را به سنگ بسته و عده‌ای از حجاج مصری را کشتند.
در سال 1407 وهابیان به حجاج ایرانی و سوریه‌ای و لبنانی، در ایام حج و در مکه- حرم امن الهی- به جرم سر دادن فریاد برائت از مشرکین و کفار حمله کردند و کشتار فجیعی از حاجیان در حال احرام و در حرم امن الهی کردند و قلب مسلمانان آزاده جهان را جریحه دار نمودند و ایرانیان را به مدت 3 سال از به جا آوردن اعمال حج محروم نمودند.[1]
جنایات وهابیون در سوریه
در سال 1225 هجری قمری وهابیان به شام(سوریه فعلی) یورش بردند و دارائی همه مردم را تارج کردندو غلات را سوزاندند و مردمان بیگناه را کشتند و زنان را اسیر کردند و کودکان را به قتل رساندند و خانه‌ها را ویران ساختند و فساد و آشوب به راه انداختند.[2]
جنایات وهابیت در طائف و هتک حرمت قرآن
در ذیقعده سال 1217 هجری قمری پس از جنگ‌های متعددی که بین اهالی طائف و سپاه وهابیان جنایتکار رخ داد سرانجام اهالی طائف تسلیم شده و درخواست عفو و امان نمودند ولی وهابیان خیانتکار پس از ورود به قلعه طائف با هر کسی که مصادف می‌شدند به قتل می‌رساندند و زمین قلعه را با خون مردان، زنان و کودکان رنگین کردند. وهابیان حتی به کودکانی که در گهواره آرمیده بودند و اطفال شیرخواری که در آغوش مادرانشان بودند رحم نکردند و همه را سر بریدند و به خاک و خون کشیدند و گروهی از مردم را که از شهر خارج شده و فرار کرده بودند دنبال کردند و کشتند. پیکر چاک چاک آن بینوایان را طعمه جانواران نموده، آنچه ازمال و ثروت یافتند به یغما بردند و مجددا سه روز بعد وهابیها برای افرادی که در داخل خانه‌ها مخفی شده بودند امان نامه فرستادند و این بار نیز وهابیها خیانت کرده و این افراد بیچاره را که اکثریت آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دادند لخت کرده و به مدت 12 روز بدون آب و نان بر فراز تپه‌ای محاصره نمودند، گاهی با چوپ و چماق آنها را می‌زدند و گاهی سنگ به سوی آنها پرتاب می‌کردند و سرانجام پس از 12 روز سلحشوران دلاور اهل طائف که تا آخرین نفس سنگر خود را ترک نکرده بودند، و دیگر اندوخته غذایی و رزمی نداشتند به وعده‌های مزدورانه وهابی‌های بی ایمان اعتماد کرده و با دست خالی از سنگرهای خود بیرون آمدند وهابیها اینها را نیز بر فراز تپه قرار دادند و همگی را از دم شمشیر گذراندند و مدت 16 روز پیکرهایشان بر فراز تپه طعمه درندگان و پرندگان بود.
پس از این قتل عام ها، وهابیها در جستجوی خانه به خانه آنچه از مال و منال یافتند غارت و سرقت نمودند و به دنبال به دست آوری اموال تمام خانه‌های شهر و حتی توالت‌ها را کندند و کتاب‌های خطی نفیس از قبیل قرآن کریم، کتب تفسیر، حدیث و دیگر علوم قرآنی و اسلامی همگی در زیرپای چکمه پوشان وهابی لگدمال شد، جلدهای چرمی گران قیمت که توسط هنرمندان اسلامی برای مصاحف شریفه تهیه شده بود ودرطول قرون و اعصار مردم همانند دیدگانشان از آنها محافظت می‌کردند تبدیل به کفش و چاروق گردید.[3]
تجاوز به حریم قرآن، به حدی گسترده بود که در شهر بزرگ طائف، تنها سه نسخه از دست اشقیای وهابی سالم ماند. وهابیون دریک اقدام گستاخانه، همه کتب ارزشمند موجود در منطقه را که تعداد بی‌شماری قرآن، تفسیر و کتب حدیث در میانشان بود، پاره پاره کردند و به زیر پا انداختند اما با عنایت الهی همه اوراق قرآن به بالا رفت و حتی یک برگ آن بر زمین نیفتاد، در حالی از وزش باد خبری نبود[4]
