منطـقه دیـدنی روستای یوش کجاست ؟

 «یوش» زادگاه پدر شعر نو در ایران است. روستایی زیبا در خطه شمال، که نیما یوشیج در آنجا بالیده و نام زادگاه خود را با نام خانوادگی خود گره زده است.


شاید اگر کوه‌های بلند، دره‌های عمیق با رودهای پرآب، جنگل‌های سبز و روستای مه‌آلود یوش با تمام زیبایی‌های اطرافش نبود، علی اسفندیاری زاده این روستا، روزگاری نیما یوشیج شعر فارسی نمی‌شد. نیما در 12 سالگی روستای پدرش را ترک کرد، اما خاطره طبیعتی که در آن رشد کرده بود و این روستای بکر تا همیشه در اشعارش جاودان شد.



او در نامه‌ای که به یکی از دوستانش نوشته بود، به این موضوع این طور اشاره می‌کند:«من یک بچه‌ کوهی بوده‌ام. جنگل‌ها و تماشای قله‌های کوه‌ها و مناظر گوناگون قشنگ صحراها و امواج دریا، زندگی در روش ساده و دهقانی، مرا این‌طوری تربیت کرده است.»

نخستین سوال برای عازم شدن به این روستا، به مسیر سفر بز می گردد. می‌توانید از دو جاده هراز یا چالوس یکی را انتخاب کنید. هر کدام از این جاده‌ها حدود یک ساعت و نیم تا دوساعت با یوش فاصله دارد که از تهران تا یوش نزدیک به سه تا چهار ساعت را در راه خواهید بود. اگر دوست دارید زودتر به مقصد برسید، از جاده هراز باید بروید.

 

نیما یوشیج 110 سال پیش در این خانه به دنیا آمد جذابیت اصلی سفر به یوش، دیدار از خانه علی اسفندیاری متخلص به نیما یوشیج، پدر شعر نو و دیدار مناظر زیبای طبیعی به‌ویژه در فصل بهار و پاییز، رودخانه یوش، ارتفاعات زیبا، باغ‌های میوه، چشمه‌های بالامحله و پایین محله است که انگیزه این سفر را قوی‌تر می‌کند.

از جاده انشعابى یوش بلده تا خانه نیما 54 کیلومتر راه است. خانه نیما در پیچ و خم کوچه‌اى خاکى قرار دارد که از جاده اصلی منشعب می‌شود. خانه را بازسازى کرده‌اند و مقبره نیما هم در وسط حیاط با سنگ مرمر ساده‌اى پوشیده شده است. نیما یوشیج 110 سال پیش در این خانه به دنیا آمد. پس از 62 سال زندگی در سال 1338 در شهرری فوت کرد و همانجا به خاک سپرده شد. اما در سال 1372 پیکرش به خانه پدری منتقل و در حیاط مرکزی خانه دفن شد. در سال‌های بعد سیروس طاهباز و بهجت اسفندیاری، خواهر نیما نیز در این خانه دفن شدند. سیروس طاهباز، نویسنده، مترجم و گردآورنده دست‌نوشته‌های نیما یوشیج بوده که در طول 35 سال توانست مجموعه کامل شعرهای نیما را منتشر کند.



مشهورترین اثر تاریخی بلده را می‌توان از کنار تنها میدان شهر دید. بقایای قلعه پولاد متعلق به اوایل دوره اسلامی بر فراز صخره‌ای در جانب شمال شرقی شهر بلده نمایان است. قلعه پولاد بلده از معروف‌ترین و بزرگترین قلعه‌های به جای مانده در شمال ایران است . این قلعه تا اوایل دوره صفویه دایر و مسکونی بوده و مرکز یکی از مقتدرترین قدرت‌های محلی آن روز ایران محسوب می‌شد. آب قلعه از چشمه‌ای به نام ملرز با تنبوشه به قلعه فرستاده می‌شده است و برای نگهداری آن آب‌انبارهایی نیز تعبیه شده بوده است.