سخن بیهوده بدترین گناه
گناه، آلودگی زشتی است که اگر کسی از خودش مراقبت نکند ممکن خدایی ناکرده به آن مبتلا و گرفتار شود. خیلی هم خطرناک است. یک ویروس گناه می تواند عبادت چندین و چندساله کسی را نابود و او را از پا درآورد. گناه، مثل بیماری است که هر عضوی به آن گرفتار شود اگر معالجه نشود درد ناشی از آن به دیگر اعضا هم سرایت می کند. هر قدر هم که تعداد و میزان گناهان بیشتر باشد، معالجه مشکل تر و درد، عذاب و گرفتاری نیز مضاعف می شود.
میزان آلودگی به گناه نیز، در بین همه یکسان نیست. عده ای پاک و زلال، گروهی کمتر و گروهی بیش از دیگران آلوده گناهان هستند. اما در این بین چه کسانی بیش از دیگران به گناهان مبتلا می شوند؟ گنهکارترین افراد را در بین کدام نژاد و قوم باید جستجو نمود؟ کدام قشر از اقشار جامعه بیش از دیگران به گناه و معصیت مبتلا می شوند؟ کدام شغل و حرفه بیشترین آلودگی به گناه را دارد؟ کدام شهر و محله بیشتر گرفتار گناه می باشد؟ کدام گروه سنی، تحصیلی، ورزشی و... بیشتر به گناهان آلوده اند؟ چه عاملی باعث غرق شدن و مرتکب شدن گناهان می شود؟
پاسخ این سوالات خیلی اهمیت دارد. چرا که با یافتن پاسخ انسان می تواند بیشتر از خود مراقبت کند.بهتر است پاسخ را از شهر علم، پیامبر خوبی ها حضرت محمد صلی الله علیه و آله بشنویم که فرمود:
بیشترین گناه را در روز قیامت آن مردمی دارند که بیشتر سخنان بیهوده می گویند.
بیهوده گویی، سرازیری گناه است. زبان که به بیهوده گویی وا شود، نگه داشتن آن از گناهان، کاری سخت و دشوار است. گناهانی که هر کدامشان توان سوزاندن خرمن کارهای صالح انسان را دارند. زبان بیهوده گو، مثل حیوانی درنده که هر کس را می درد، چنگ و دندان انداختن به هر گناهی برایش ممکن و محتمل است. گناهان زیادی از جمله؛ دروغ، غیبت، تهمت، تمسخر و استهزاء، کوچک شمردن دیگران، طعنه زدن، سخن چینی، دل شکستن، آبروی کسی را ریختن، بد زبانی، ریا و... همه و همه در کمین زبان بیهوده گو هستند.
درمان بیهوده گویی نیز سکوت است. با سکوت که عبادتی بی خرج و بی تکلف است می توان خود را از این گناهان زشت و خطرناک در امان نگه داشت. پس هر که می خواهد پاک بماند بسم الله.